افسانه خاموشی

[!!!manoto]

http://www.beytoote.com/images/stories/fun/ff4.gif

افسانه خاموشی
چه خوش افسانه می گویی به افسون های خاموشی
مرا از یاد خود بستان بدین خواب فراموشی
ز موج چشم مستت چون دل سرگشته برگیرم
که من خود غرقه خواهم شد درین دریای مدهوشی
می از جام مودت نوش و در کار محبت کوش
به مستی ، بی خمارست این می نوشین اگر نوشی
سخن ها داشتم دور از فریب چشم غمازت
چو زلفت گر مرا بودی مجال حرف در گوشی
نمی سنجد و می رنجند ازین زیبا سخن سایه
بیا تا گم کنم خود را به خلوت های خاموشیhttp://www.beytoote.com/images/stories/fun/ff4.gifhttp://www.jazzaab.ir/user_files/2015/04/love-text3-jazzaab-ir.jpg