شبها که میسوخت

[!!yalda!!]

شب ها كه دريا، مي كوفت سر رابر سنگ ساحل، چون سوگواران؛***شب ها كه مي خواند، آن مرغ دلتنگ،تنهاتر از ماه، بر شاخساران؛***شب ها كه مي ريخت، خون شقايق،از خنجر ماه، بر سبزه زاران؛***شب ها كه مي سوخت، چون اخگر سرخدر پاي آتش، دل هاي ياران؛***شب ها كه بوديم، در غربت دشتبوي سحر را، چشم انتظاران؛***شب ها كه غمناك، با آتش دل،ره مي سپرديم، در زير باران؛غمگين تر از ما، هرگز نمي ديدچشم ستاره، در روزگاران !***اي صبح روشن ! چشم و دل منروي خوشت را آئينه داران !http://www.jazzaab.ir/upload/4/0.877688001330266840_jazzaab_ir.jpg (http://photos-love.mihanblog.com/post/tag/%D8%B9%DA%A9%D8%B3%20%D8%B9%D8%A7%D8%B4%D9%82%D8%A 7%D9%86%D9%87%20%D8%A7%D8%B1%D8%A7%D9%85%D8%B4)ب� �زآ كه پر كرد، چون خنده توآفاق شب را، بانگ سواران !