*Ava*
11-30-2015, 09:01 PM
پیامبر اکرم حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه وآله وسلم فرمودند:
ای مردم آیا شما را به بهترین خلق خدا (در حسب و نسب) از پدر و مادر آگاه سازم؟ ای مردم آیا شما را به بهترین خلق خدا (در حسب و نسب) از جد و جدّه آگاه سازم؟ ای مردم آیا شما را به بهترین خلق خدا (در حسب و نسب) از عمو وعمه آگاه سازم؟ ای مردم آیا شما را به بهترین خلق خدا (در حسب و نسب) از دائی و خاله آگاه سازم؟
سپس فرمود:
همانا حسن و حسین که پدر و مادرشان در بهشت است … و خود آن دو نیز در بهشت هستند و هرکس آن دو را دوست بدارد در بهشت است و هرکس دوستداران آن دو را دوست بدارد در بهشت است.
متن حدیث:
قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلّم:یا ایها الناس ألا اُخبرکم بخیر الناس جدّاً و جدَّهً؟ ألا اُخبرکم ایها الناس بخیر الناس أبا و أمّا؟ ألا اُخبرکم ایها الناس بخیر الناس عمّاً و عمهً؟ ألا اُخبرکم ایها الناس بخیر الناس خالاً و خالهً؟ ثُمَ قال صلی الله علیه و آله و سلم: الحسن و الحسین، ألا إنّ اباهما فی الجنه و أِمهما فی الجنه و…و هُما فی الجنه و من أحبهما فی الجنه و من أحبّ من أحبهما فی الجنه.
پینوشت: «فضائل،۱۱۹؛ کشف الیقین،۳۱۴؛ بحارالانوارج۳۶/۳۱۹؛ ارشاد القلوب ۲/۴۳۰؛ امالی صدوق،۴۳۷»
ای مردم آیا شما را به بهترین خلق خدا (در حسب و نسب) از پدر و مادر آگاه سازم؟ ای مردم آیا شما را به بهترین خلق خدا (در حسب و نسب) از جد و جدّه آگاه سازم؟ ای مردم آیا شما را به بهترین خلق خدا (در حسب و نسب) از عمو وعمه آگاه سازم؟ ای مردم آیا شما را به بهترین خلق خدا (در حسب و نسب) از دائی و خاله آگاه سازم؟
سپس فرمود:
همانا حسن و حسین که پدر و مادرشان در بهشت است … و خود آن دو نیز در بهشت هستند و هرکس آن دو را دوست بدارد در بهشت است و هرکس دوستداران آن دو را دوست بدارد در بهشت است.
متن حدیث:
قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلّم:یا ایها الناس ألا اُخبرکم بخیر الناس جدّاً و جدَّهً؟ ألا اُخبرکم ایها الناس بخیر الناس أبا و أمّا؟ ألا اُخبرکم ایها الناس بخیر الناس عمّاً و عمهً؟ ألا اُخبرکم ایها الناس بخیر الناس خالاً و خالهً؟ ثُمَ قال صلی الله علیه و آله و سلم: الحسن و الحسین، ألا إنّ اباهما فی الجنه و أِمهما فی الجنه و…و هُما فی الجنه و من أحبهما فی الجنه و من أحبّ من أحبهما فی الجنه.
پینوشت: «فضائل،۱۱۹؛ کشف الیقین،۳۱۴؛ بحارالانوارج۳۶/۳۱۹؛ ارشاد القلوب ۲/۴۳۰؛ امالی صدوق،۴۳۷»