هزاران اسب سپيد

[!!yalda!!]

به سنگ ساحل مغرب شكست زورق مهر،پرندگان هراسان، به پرس و جورفتند .هزار نيزه زرين به قلب آب شكست .فضاي دريا يكسره به خون و شعله نشست .به ماهيان خبر غرق آفتاب رسيد .نفس زنان به تماشاي حال او رفتند !ز ره درآمد باد،به هم بر آمد موج،درون دريا آشفت ناگهان، گفتيهزاران اسب سپيد از هزار سوي افق،رها شدند و چو باد از هزار سو رفتند !***نه تخته پاره زرين، كه جان شيرين بود؛در آن هياهوي هول آفرين رها بر آب !هزار روح پريشان به هر تلاطم موج،بر آمدند و به گرداب فرو رفتند !***لهيب سرخ به جنگل گرفت و جاري شد .نواگران چمن از نوا فرو ماندند .http://ts1.mm.bing.net/th?&id=JN.YsH2HUUf%2bQVdJcBfyVp29A&w=300&h=300&c=0&pid=1.9&rs=0&p=0شب آفرينان بر شهر سايه افكندند .سحر پرستان، فرياد در گلو، رفتند !