چرب زبانی

[omid tanha]

من چرا دل به تو دادم که دلم می‌شکنی


یا چه کردم که نگه باز به من می‌نکنی


دل و جانم به تو مشغول و نظر در چپ و راست


تا ندانند حریفان که تو منظور منی


دیگران چون بروند از نظر از دل بروند


تو چنان در دل من رفته که جان در بدنی


تو همایی و من خسته بیچاره گدای


پادشاهی کنم ار سایه به من برفکنی


بنده وارت به سلام آیم و خدمت بکنم


ور جوابم ندهی می‌رسدت کبر و منی


مرد راضیست که در پای تو افتد چون گوی


تا بدان ساعد سیمینش به چوگان بزنی


مست بی خویشتن از خمر ظلومست و جهول


مستی از عشق نکو باشد و بی خویشتنی


تو بدین نعت و صفت گر بخرامی در باغ


باغبان بیند و گوید که تو سرو چمنی


من بر از شاخ امیدت نتوانم خوردن


غالب الظن و یقینم که تو بیخم بکنی


خوان درویش به شیرینی و چربی بخورند


سعدیا چرب زبانی کن و شیرین سخنی





#سعدی