مرو

[parichehr]

بنشین ٬ مرو ٬ که در دل شب ٬ در پناه ماه


خوش تر ز حرف عشق و سکوت و نگاه نیست



بنشین و جاودانه به آزار من مکوش



یکدم کنار دوست نشستن گناه نیست.



بنشین ٬ مرو ٬ صفای تمنای من ببین



امشب چراغ عشق در این خانه روشن است



جان مرا به ظلمت هجران خود مسوز



بنشین ٬ مرو ٬ مرو که نه هنگام رفتن است.