**FERESHTEH**
09-06-2015, 01:13 PM
http://www.niksalehi.com/newspaper/khabar/servaat.jpg
این روزها شبکه های اجتماعی سبب شده کاربران برای جلب توجه هرچه بیشتر و خود نمایی، عکس هایی از خود و وسایل شخصی شان را در آن ها به اشتراک بگذارند که همین امرموجب رواج تجمل گرایی در آنها شده است.
تجمل گرایی به معنای گرایش به تجملات، یکی از پدیده‌های ناهنجار اجتماعی و یک بیماری روان شناختی است. هر چند که نمی توان آن را یک رذیلت اخلاقی دانست، ولی باید اذعان کرد که آثار آن از یک رذیلت اخلاقی در روحیه فرد و جامعه، کمتر نیست.
این دیدگاه، با اصل وجود این شبکه های گسترده مخالفت ندارد و معتقد است که باید سیستم های پیشرفته ارتباطی قوانین خاص خودشان را داشته باشند و برای آن ها پیوست فرهنگی تعریف کنند که هویت اجتماعی، خانوادگی و سبک زندگی دینی و بومی را کمتر تهدید کند.
به علاوه با فرض این که در شبکه های مجازی صرفا محصولات خاص عقیدتی و اخلاقی ارائه شود، باز هم نکات قابل تأملی در پرهیز از درگیر شدن با این موج های فراگیر وجود دارد.
در شبکه های مجازی هر فردی هر محصولی داشته باشد را نشر می دهد. این خصوصیت افراد مثل حباب روی آب نا پایدار است و در کوتاه مدت خود را به دیگران نشان می دهد، این افراد با نمایش ثروت خود کسب اعتبار می کنند و به واسطه ی آن می خواهند ضعف درونی خود را جبران کنند.
این افراد در خرید وسایل لوکس، انواع مدل لباس، آرایش، ماشین و خانه با همسایه و دوست و آشنا رقابت می کنند و الگوی خود را آن دسته از دوستان و آشنایانی قرار می دهند که اصل اساسی زندگی شان چشم و هم چشمی است.
در شبکه های مجازی هر فردی هر محصولی داشته باشد را نشر می دهد. این خصوصیت افراد مثل حباب روی آب نا پایدار است و در کوتاه مدت خود را به دیگران نشان می دهد، این افراد با نمایش ثروت خود کسب اعتبار می کنند و به واسطه ی آن می خواهند ضعف درونی خود را جبران کنند.
مثلا در مهمانی های خانوادگی تصاویری از پذیرایی های رنگین خود را با دوستانشان به اشتراک می گذارند به عبارتی این موضوع، چشم و هم چشمی، رقابت و تجمل گرایی را افزایش می دهد.
در این صورت افرادی که توانایی رقابت با مهمانی ها و چشم و هم چشمی های پرخرج را ندارند، از چرخه رفت و آمدهای دوستانه و خانوادگی حذف می شوند یا برای گرفتن یک مهمانی چند نفره تا مدت ها زیر بار قرض و استرس می روند.
روان شناسان معتقدند در این صورت زندگی با آرامش کمتری دنبال می شود، استرس ها و فشارهای عصبی بیشتر می شود و کارها خیلی سخت تر حل می شوند.
در هر صورت تجمل گرایی به عنوان یک پدیده رفتاری و ناهنجاری اخلاقی در رفتارها و در نتیجه موجب رنج های بی شماری خواهد شد که بسیاری از آنان قابل درمان نیست.
این روزها شبکه های اجتماعی سبب شده کاربران برای جلب توجه هرچه بیشتر و خود نمایی، عکس هایی از خود و وسایل شخصی شان را در آن ها به اشتراک بگذارند که همین امرموجب رواج تجمل گرایی در آنها شده است.
تجمل گرایی به معنای گرایش به تجملات، یکی از پدیده‌های ناهنجار اجتماعی و یک بیماری روان شناختی است. هر چند که نمی توان آن را یک رذیلت اخلاقی دانست، ولی باید اذعان کرد که آثار آن از یک رذیلت اخلاقی در روحیه فرد و جامعه، کمتر نیست.
این دیدگاه، با اصل وجود این شبکه های گسترده مخالفت ندارد و معتقد است که باید سیستم های پیشرفته ارتباطی قوانین خاص خودشان را داشته باشند و برای آن ها پیوست فرهنگی تعریف کنند که هویت اجتماعی، خانوادگی و سبک زندگی دینی و بومی را کمتر تهدید کند.
به علاوه با فرض این که در شبکه های مجازی صرفا محصولات خاص عقیدتی و اخلاقی ارائه شود، باز هم نکات قابل تأملی در پرهیز از درگیر شدن با این موج های فراگیر وجود دارد.
در شبکه های مجازی هر فردی هر محصولی داشته باشد را نشر می دهد. این خصوصیت افراد مثل حباب روی آب نا پایدار است و در کوتاه مدت خود را به دیگران نشان می دهد، این افراد با نمایش ثروت خود کسب اعتبار می کنند و به واسطه ی آن می خواهند ضعف درونی خود را جبران کنند.
این افراد در خرید وسایل لوکس، انواع مدل لباس، آرایش، ماشین و خانه با همسایه و دوست و آشنا رقابت می کنند و الگوی خود را آن دسته از دوستان و آشنایانی قرار می دهند که اصل اساسی زندگی شان چشم و هم چشمی است.
در شبکه های مجازی هر فردی هر محصولی داشته باشد را نشر می دهد. این خصوصیت افراد مثل حباب روی آب نا پایدار است و در کوتاه مدت خود را به دیگران نشان می دهد، این افراد با نمایش ثروت خود کسب اعتبار می کنند و به واسطه ی آن می خواهند ضعف درونی خود را جبران کنند.
مثلا در مهمانی های خانوادگی تصاویری از پذیرایی های رنگین خود را با دوستانشان به اشتراک می گذارند به عبارتی این موضوع، چشم و هم چشمی، رقابت و تجمل گرایی را افزایش می دهد.
در این صورت افرادی که توانایی رقابت با مهمانی ها و چشم و هم چشمی های پرخرج را ندارند، از چرخه رفت و آمدهای دوستانه و خانوادگی حذف می شوند یا برای گرفتن یک مهمانی چند نفره تا مدت ها زیر بار قرض و استرس می روند.
روان شناسان معتقدند در این صورت زندگی با آرامش کمتری دنبال می شود، استرس ها و فشارهای عصبی بیشتر می شود و کارها خیلی سخت تر حل می شوند.
در هر صورت تجمل گرایی به عنوان یک پدیده رفتاری و ناهنجاری اخلاقی در رفتارها و در نتیجه موجب رنج های بی شماری خواهد شد که بسیاری از آنان قابل درمان نیست.