*Ava*
09-23-2015, 02:24 PM
مالیات های سنگین و کرایه بالای مغازه ها ، دست فروشی را به شغلی پردرآمدتر از مغازه داری برای بسیاری تبدیل کرده است ، شغلی که افراد مشغول در آن نه دغدغه کسب کرایه مغازه هایشان از راه فروش را دارند و نه مجبور با اداره مالیات برای کم یا زیاد شدن مالیات هایشان چک و چانه بزنند.
http://img1.tebyan.net/big/1394/06/17236216901823215822321313723615413839155.jpg
مالیات های سنگین و کرایه بالای مغازه ها ، دست فروشی را به شغلی پردرآمدتر از مغازه داری برای بسیاری تبدیل کرده است ، شغلی که افراد مشغول در آن نه دغدغه کسب کرایه مغازه هایشان از راه فروش را دارند و نه مجبورند با اداره مالیات برای کم یا زیاد شدن مالیات هایشان چک و چانه بزنند.
این موضوع در کنار نرخ بیکاری بالا در کشور و همچنین علاقمندی ایرانیان به مغازه داری و داشتن کسب و کار مستقل که می توان آن را از وجود واحدهای زیاد و نامتناسب با جمعیت کشور، فهمید، موجب شده است که حالا این دست فروشان به رقیبی قدرتمند برای مغازه دارها تبدیل شوند به طوری که بسیاری از روسای اتحادیه ها در کشور از فعالیت این دست فروشان انتقاد می کنند و امیدوارند که مسئولان با برخوردی قاطعانه تر ، شر این تهدید را از سر آنها کم کنند.
اصناف کشور که هنوز از اصلاح قانون نظام صنفی در سال 1392 و حدود صنفی از قانون گلایه مندند ، حالا رقبایی سرسخت تر از مغازه داران همسایه، در کنار خود می بینند؛ رقبایی که می توانند اجناس را با قیمتی پایین تر به دست مشتری برسانند و بسیار آرام آنها را از گردونه رقابت خارج کنند.
در کشور ما برای هر 25 نفر یک واحد صنفی وجود دارد که با نرم جهانی فاصله معنی دار و قابل توجهی دارد در کشورهای پیشرفته اقتصادی برای 1500 الی 2 هزار نفر یک واحد صنفی فعالیت می کند.
آمار دقیقی از دست فروشان در دسترس نیست ولی به نظر می رسد درصد قابل توجهی از این افراد را حاشیه نشینان، کودکان کار و اتباع سایر کشورها تشکیل می دهند. به همین دلیل، تخمین گردش مالی کار دست فروشان بسیار دشوار است.
در شهرستان های کوچک انبوهی از دست فروشان، وانت بارها و بازارچه های کذایی وجود دارد که هر روز اقدام به فروش کالا می کنند. این در حالی است که در بازارچه های استان ها فروشندگان تنها اجازه دارند که محصولات تولیدی خود را در یک روز به فروش برسانند
بازار دست فروشان در اقصی نقاط شهر تهران حتی در چندین متر زیر زمین، یعنی «مترو» هم قابل مشاهده است و به اصطلاح « از شیر مرغ تا جان آدمیزاد» در این بازارها عرضه می شود.
محصولاتی از لوازم الکترونیکی مانند موبایل و هندزفری گرفته تا پوشاک، کیف و کفش، لوازم خانگی و تزئینی در بازار دست فروش ها قابل مشاهده است. البته حضور پررنگ محصولات تبلیغی ماهواره ای هم در این بازار جای تأمل و بررسی دارد.
اولین موردی که در خصوص کاسبی دست فروشان به چشم می خورد، نرخ کالاهایی است که عرضه می کنند. به طور نمونه قیمت کفش در انواع مدل های بچه گانه حدود 6000 تومان و در مدل های زنانه حدود 12 تا 20 هزار تومان و در مدل های مردانه و ورزشی از حدود 20 تا 70 هزار تومان است. کفش های چینی در کنار کفش های ایرانی نکته جالب در بازار این گروه از دست فروش هاست.
همچنین کیف در انواع مدل های بچه گانه حدود 16 هزار تومان، کیف دستی معمولی حدود 40 هزار تومان، کیف کوه و خبرنگاری نیز به ترتیب حدود 30 و 25 هزار تومان به فروش می رسد. به گفته فروشندگان، بسیاری از این کیف ها تولید داخل هستند.
بازار لوازم التحریر در آستانه مهرماه به نوعی بازار فصلی برای دست فروشان تبدیل شده است؛ به عنوان مثال قیمت هر عدد دفتر 100 برگ از 2500 تا 3500 تومان به فروش می رسد که به گفته دست فروشان، این دفترها نیز تولید داخل هستند.
در بازار دست فروشان، ساعت در انواع مدل های زنانه و مردانه حدود قیمتی از 20 تا 40 هزار تومان دارد. این ساعت ها که تماما ساخت کشور چین هستند، بدلیل شباهت بسیار زیاد با ساعت های گران قیمت سوئیسی و ژاپنی، از فروش قابل توجهی برخوردار هستند.
لوازم جانبی تلفن همراه نیز از رایج ترین بازارها برای دست فروشان است. هندزفری با حدود قیمت 5000 تا 10 هزار تومان، شارژر انواع تلفن های همراه حدود 10 تا 12 هزار تومان و پخش کننده های موسیقی با حدود قیمت 15 تا 20 هزار تومان در بازار دست فروشان به فروش می رسد.
البته در برخی از مناطق تهران، انواع تلفن همراه تقلبی به صورت دستفروشی عرضه می شود. این تلفن های همراه بدلیل شباهت بسیار زیاد با تلفن های همراه هوشمند گران قیمت، بعضا برای برخی از مردم ایجاد اشتباه می کند. قیمت این تلفن های همراه از حدود 200 تا 800 هزار تومان عرضه می شود.
علی کریمی زیارانی نماینده اتاق اصناف ایران در استان قزوین شهرستان آبیک در این خصوص می گوید: یکی از بزرگترین مشکلات اصناف، وجود انبوه دست فروشان و وانت بارها و بازارهای کذایی است که بازار را با رکود مواجه کرده است.
وی: در شهرستان های کوچک انبوهی از دست فروشان، وانت بارها و بازارچه های کذایی وجود دارد که هر روز اقدام به فروش کالا می کنند. این در حالی است که در بازارچه های استان ها فروشندگان تنها اجازه دارند که محصولات تولیدی خود را در یک روز به فروش برسانند.
آمار دقیقی از دست فروشان در دسترس نیست ولی به نظر می رسد درصد قابل توجهی از این افراد را حاشیه نشینان، کودکان کار و اتباع سایر کشورها تشکیل می دهند. به همین دلیل، تخمین گردش مالی کار دست فروشان بسیار دشوار است
وی افزود: ما نمی گوییم کسی که کار و اشتغال ندارد، دست فروشی هم نکند بلکه از دستگاه های مدیریتی و اجرایی می خواهیم که به دنبال ساماندهی دست فروشان و وانت بارها باشند و کسانی را که توانایی مالی ندارند و به دلیل بیماری و ورشکستگی رو به دست فروشی آورده اند را شناسایی و ساماندهی کنند و به مابقی کسانی که تنها برای کساد کردن بازار کسبه فعالیت دارند اجازه فعالیت ندهند تا بتوانیم نظارتی درست و دقیق بر روند کارشان داشته باشیم و بدانیم چه کالاهایی را عرضه می کنند.
کریمی زیارانی اظهار کرد: از دستگاه های دولتی می خواهیم تا برنامه هایی که در کارگروه ها به صورت کارشناسی شده تدوین می کنند، به صورت شیوه نامه نیز به شهرستان ها ابلاغ کنند و همچنین در تبصره های وضعیت شهرستان ها و روستاها نیز درنظر گرفته شود.
همانطور که می بینید، قیمت کالاهای دست فروشان به دلیل عدم پرداخت مالیات و قاچاق، به مراتب پایین تر از نمونه مشابه همین محصولات در مغازه ها و بازار رسمی است. حال جای این سوال است که چرا بسیاری از مردم خرید از دست فروشان را به خرید از مغازه ها ترجیح می دهند؟ آیا صرفا پایین بودن قیمت یک کالا، دلیلی برای خرید آن است؟ بد نیست کمی فکر کنیم که اگر گردش مالی دست فروشان وارد مغازه ها و بازارهای رسمی شود، چه حجمی از اشتغال و چه میزان درآمد ناشی از مالیات و سایر وجوه و عوارض قانونی برای دولت به ارمغان می آید؟
برخورد جدی و ضربتی با دست فروشان قطعا راه حل دائمی برای حل این معضل اقتصادی و شهری نیست، چراکه دست فروشان گزینه دیگری برای کسب درآمد ندارند و دست فروشی تنها راه برای امرار معاش اکثر آنهاست. به نظر می رسد فرهنگ سازی و ایجاد اشتغال پایدار برای همه اقشار جامعه، بتواند این معضل را تا حد زیادی حل کند.
تبیان
http://img1.tebyan.net/big/1394/06/17236216901823215822321313723615413839155.jpg
مالیات های سنگین و کرایه بالای مغازه ها ، دست فروشی را به شغلی پردرآمدتر از مغازه داری برای بسیاری تبدیل کرده است ، شغلی که افراد مشغول در آن نه دغدغه کسب کرایه مغازه هایشان از راه فروش را دارند و نه مجبورند با اداره مالیات برای کم یا زیاد شدن مالیات هایشان چک و چانه بزنند.
این موضوع در کنار نرخ بیکاری بالا در کشور و همچنین علاقمندی ایرانیان به مغازه داری و داشتن کسب و کار مستقل که می توان آن را از وجود واحدهای زیاد و نامتناسب با جمعیت کشور، فهمید، موجب شده است که حالا این دست فروشان به رقیبی قدرتمند برای مغازه دارها تبدیل شوند به طوری که بسیاری از روسای اتحادیه ها در کشور از فعالیت این دست فروشان انتقاد می کنند و امیدوارند که مسئولان با برخوردی قاطعانه تر ، شر این تهدید را از سر آنها کم کنند.
اصناف کشور که هنوز از اصلاح قانون نظام صنفی در سال 1392 و حدود صنفی از قانون گلایه مندند ، حالا رقبایی سرسخت تر از مغازه داران همسایه، در کنار خود می بینند؛ رقبایی که می توانند اجناس را با قیمتی پایین تر به دست مشتری برسانند و بسیار آرام آنها را از گردونه رقابت خارج کنند.
در کشور ما برای هر 25 نفر یک واحد صنفی وجود دارد که با نرم جهانی فاصله معنی دار و قابل توجهی دارد در کشورهای پیشرفته اقتصادی برای 1500 الی 2 هزار نفر یک واحد صنفی فعالیت می کند.
آمار دقیقی از دست فروشان در دسترس نیست ولی به نظر می رسد درصد قابل توجهی از این افراد را حاشیه نشینان، کودکان کار و اتباع سایر کشورها تشکیل می دهند. به همین دلیل، تخمین گردش مالی کار دست فروشان بسیار دشوار است.
در شهرستان های کوچک انبوهی از دست فروشان، وانت بارها و بازارچه های کذایی وجود دارد که هر روز اقدام به فروش کالا می کنند. این در حالی است که در بازارچه های استان ها فروشندگان تنها اجازه دارند که محصولات تولیدی خود را در یک روز به فروش برسانند
بازار دست فروشان در اقصی نقاط شهر تهران حتی در چندین متر زیر زمین، یعنی «مترو» هم قابل مشاهده است و به اصطلاح « از شیر مرغ تا جان آدمیزاد» در این بازارها عرضه می شود.
محصولاتی از لوازم الکترونیکی مانند موبایل و هندزفری گرفته تا پوشاک، کیف و کفش، لوازم خانگی و تزئینی در بازار دست فروش ها قابل مشاهده است. البته حضور پررنگ محصولات تبلیغی ماهواره ای هم در این بازار جای تأمل و بررسی دارد.
اولین موردی که در خصوص کاسبی دست فروشان به چشم می خورد، نرخ کالاهایی است که عرضه می کنند. به طور نمونه قیمت کفش در انواع مدل های بچه گانه حدود 6000 تومان و در مدل های زنانه حدود 12 تا 20 هزار تومان و در مدل های مردانه و ورزشی از حدود 20 تا 70 هزار تومان است. کفش های چینی در کنار کفش های ایرانی نکته جالب در بازار این گروه از دست فروش هاست.
همچنین کیف در انواع مدل های بچه گانه حدود 16 هزار تومان، کیف دستی معمولی حدود 40 هزار تومان، کیف کوه و خبرنگاری نیز به ترتیب حدود 30 و 25 هزار تومان به فروش می رسد. به گفته فروشندگان، بسیاری از این کیف ها تولید داخل هستند.
بازار لوازم التحریر در آستانه مهرماه به نوعی بازار فصلی برای دست فروشان تبدیل شده است؛ به عنوان مثال قیمت هر عدد دفتر 100 برگ از 2500 تا 3500 تومان به فروش می رسد که به گفته دست فروشان، این دفترها نیز تولید داخل هستند.
در بازار دست فروشان، ساعت در انواع مدل های زنانه و مردانه حدود قیمتی از 20 تا 40 هزار تومان دارد. این ساعت ها که تماما ساخت کشور چین هستند، بدلیل شباهت بسیار زیاد با ساعت های گران قیمت سوئیسی و ژاپنی، از فروش قابل توجهی برخوردار هستند.
لوازم جانبی تلفن همراه نیز از رایج ترین بازارها برای دست فروشان است. هندزفری با حدود قیمت 5000 تا 10 هزار تومان، شارژر انواع تلفن های همراه حدود 10 تا 12 هزار تومان و پخش کننده های موسیقی با حدود قیمت 15 تا 20 هزار تومان در بازار دست فروشان به فروش می رسد.
البته در برخی از مناطق تهران، انواع تلفن همراه تقلبی به صورت دستفروشی عرضه می شود. این تلفن های همراه بدلیل شباهت بسیار زیاد با تلفن های همراه هوشمند گران قیمت، بعضا برای برخی از مردم ایجاد اشتباه می کند. قیمت این تلفن های همراه از حدود 200 تا 800 هزار تومان عرضه می شود.
علی کریمی زیارانی نماینده اتاق اصناف ایران در استان قزوین شهرستان آبیک در این خصوص می گوید: یکی از بزرگترین مشکلات اصناف، وجود انبوه دست فروشان و وانت بارها و بازارهای کذایی است که بازار را با رکود مواجه کرده است.
وی: در شهرستان های کوچک انبوهی از دست فروشان، وانت بارها و بازارچه های کذایی وجود دارد که هر روز اقدام به فروش کالا می کنند. این در حالی است که در بازارچه های استان ها فروشندگان تنها اجازه دارند که محصولات تولیدی خود را در یک روز به فروش برسانند.
آمار دقیقی از دست فروشان در دسترس نیست ولی به نظر می رسد درصد قابل توجهی از این افراد را حاشیه نشینان، کودکان کار و اتباع سایر کشورها تشکیل می دهند. به همین دلیل، تخمین گردش مالی کار دست فروشان بسیار دشوار است
وی افزود: ما نمی گوییم کسی که کار و اشتغال ندارد، دست فروشی هم نکند بلکه از دستگاه های مدیریتی و اجرایی می خواهیم که به دنبال ساماندهی دست فروشان و وانت بارها باشند و کسانی را که توانایی مالی ندارند و به دلیل بیماری و ورشکستگی رو به دست فروشی آورده اند را شناسایی و ساماندهی کنند و به مابقی کسانی که تنها برای کساد کردن بازار کسبه فعالیت دارند اجازه فعالیت ندهند تا بتوانیم نظارتی درست و دقیق بر روند کارشان داشته باشیم و بدانیم چه کالاهایی را عرضه می کنند.
کریمی زیارانی اظهار کرد: از دستگاه های دولتی می خواهیم تا برنامه هایی که در کارگروه ها به صورت کارشناسی شده تدوین می کنند، به صورت شیوه نامه نیز به شهرستان ها ابلاغ کنند و همچنین در تبصره های وضعیت شهرستان ها و روستاها نیز درنظر گرفته شود.
همانطور که می بینید، قیمت کالاهای دست فروشان به دلیل عدم پرداخت مالیات و قاچاق، به مراتب پایین تر از نمونه مشابه همین محصولات در مغازه ها و بازار رسمی است. حال جای این سوال است که چرا بسیاری از مردم خرید از دست فروشان را به خرید از مغازه ها ترجیح می دهند؟ آیا صرفا پایین بودن قیمت یک کالا، دلیلی برای خرید آن است؟ بد نیست کمی فکر کنیم که اگر گردش مالی دست فروشان وارد مغازه ها و بازارهای رسمی شود، چه حجمی از اشتغال و چه میزان درآمد ناشی از مالیات و سایر وجوه و عوارض قانونی برای دولت به ارمغان می آید؟
برخورد جدی و ضربتی با دست فروشان قطعا راه حل دائمی برای حل این معضل اقتصادی و شهری نیست، چراکه دست فروشان گزینه دیگری برای کسب درآمد ندارند و دست فروشی تنها راه برای امرار معاش اکثر آنهاست. به نظر می رسد فرهنگ سازی و ایجاد اشتغال پایدار برای همه اقشار جامعه، بتواند این معضل را تا حد زیادی حل کند.
تبیان