دهه اول محرم

1 - دعاى اول ماه محرم: یكى از اعمال مهم ، دعاى اول ماه است و به جهت اینكه اول ماه محرم اول سال بوده و از طرف دیگر دعاهاى قبل از وقت نیز تاثیر خاصى در برآورده شدن حاجات و رسیدن به امور مهم دارد، این دعا تاثیر زیادى در سلامتى و دورى از آفات دینى و دنیایى آن سال و بهبودى حال و بدست آوردن نیكیها دارد. و دعایى كه براى اول ماه در اقبال روایت شده دعاى بسیار مفیدى براى مطالب مذكور است .
2 - شب اول ماه محرم : بعضى از نمازهایى را كه در این شب وارد شده به مقدار حال و توانایى خود خوانده - حداقل دو ركعت نمازى را كه شامل حمد و یازده بار "قل هو الله احد" است -، بعد از آن دعایى را كه پیامبر اكرم صلى الله علیه و آله و سلم بعد از این نماز خوانده است و در كتاب اقبال نقل شده بخواند و فرداى آن روز را روزه بگیرد.
در روایت آمده است : كسى كه چنین عملى را انجام دهد، مانند كسى است كه بمدت یك سال كارهاى خوب انجام داده و تا سال آینده محفوظ خواهد بود.
3 - روزه روز سوم ماه محرم : در روایت آمده است: حضرت یوسف علیه السلام در این روز از چاه خارج شد. و اگر كسى این روز را روزه بگیرد، خداوند مشكل او را برطرف نموده و سختیها را بر او آسان مى نماید.
4 - روایت شده: مستحب است تمام ماه محرم را روزه بگیرد. و در مورد روزه روز تاسوعا و عاشورا روایت مخصوص داریم اما احتیاط این است كه روز عاشورا را روزه نگیرد ولى از خوردن و آشامیدن تا عصر خوددارى نماید و آنگاه چیزى بخورد یا بیاشامد به جهت این كه امام حسین علیه السلام و یاران حضرت در عصر از غصه هاى این دنیاى پست رهایى یافتند و در هنگام عصر سعادتمند شده و به مطلوب خود كه عبارت بود از دیدار خداوند بزرگ، رسیدند. و شاید به همین جهت است كه دوستان عزادار آن حضرت علیه السلام در عصر این روز غم و غصه آنها كاهش پیدا كرده و از بین مى‌رود.

دو نكته
الف- در سایر اعمال شب و روز عاشورا، از قبیل نمازها و دعاهاى آن - غیر از زیارتها و نمازهاى آن - اشكالهایى وجود دارد. و ممكن است این اعمال ساخته و پرداخته مخالفین شیعه باشد. مواردى مانند استحباب سرمه كشیدن و غیر آن ؛ و حتى اگر از معصومین علیهم السلام نیز روایت شده باشد، باز هم انجام مراسم عزادارى و صلوات فرستادن بر امام علیه السلام و اصحاب او و لعنت نمودن كشندگان آنها بهتر از انجام چیزهایى است كه در آن روایات وارد شده است . زیرا در روایت بر این اعمال نیز تاكید شده است.

ب- از چیزهایى كه عقل آنها را همراه با زیارت آن حضرت علیه السلام لازم مى داند، زیارت اهل بیت و یاران شهید اوست؛ بخصوص با زیارتهایى كه وارد شده است.