اگر عشق نباشد....
آدمی تا به راه خویش است، هیچ است و حقیر.
درتوکّل به مطلق می رسد
و درعشق لایتناهی، نامتناهی می شود.
اگر ایمان نباشد،زندگی تکیه گاهش چه باشد؟
اگرعشق نباشد، زندگی را چه آتشی گرم کند؟
اگر نیایش نباشد، زندگی را به چه کارشایسته ای صرف توان کرد؟
اگرمیعادی نباشد، رفتن چرا؟