افسردگی یک اختلال خلقی است که با ناراحتی مداوم/ یا خالی بودن احساس، تحریک پذیری و نبود علاقه در فعالیت های روزمره به صورت پایدار و مداوم مشخص می شودافسردگی می تواند در هر سنی در یک کودک رخ دهد. برخلاف ناراحتی یا غمگینی طبیعی، بیشتر حملات افسردگی هفته ها، ماه ها یا حتی سال ها طول می کشند. گروه کوچک تری از کودکان و نوجوانان از حملات افسردگی در زمینه بیماری دوقطبی رنج می برند که در آن دوره های پراکنده از خلق بالا (مانیک) نیز وجود دارد.
اگرچه افسردگی معمولاً تهدید کننده حیات تلقی نمی شود با این حال می تواند به افکار تلاش برای خودکشی منجر شود.

علائم
⇐ احساسات پایداری از غمگینی، بی تفاوتی یا ناامیدی برای بیشتر از 2 هفته
⇐ کاهش علاقه در بیشتر فعالیت های روزمره به خصوص فعالیت های دلپذیر
⇐ کاهش اشتها و به دنبال آن کاهش وزن و یا افزایش اشتها و افزایش وزن
⇐ کم خوابی (بی خوابی)، بیدار شدن های مکرر در طی شب یا برعکس افزایش نیاز به خواب
⇐ بی قراری (اضطراب)، کاهش توانایی فکر کردن یا تمرکز

تشخیص
به علت این که هیچ آزمون آزمایشگاهی قابل اعتمادی برای تشخیص افسردگی وجود ندارد معاینه فیزیکی و ارزیابی روان شناختی ضروری است.
⇐ توصیف هریک از دو علامت اول افسردگی (که اشاره شد) در ترکیب با سایر علائم برای دوره دو هفته متوالی یا بیشتر.
⇐ سابقه خانوادگی مثبت افسردگی یا سابقه افسردگی در خود فرد به محکم شدن تشخیص کمک می کند.

درمان
⇐ در موارد خفیف، روان درمانی به اندازه دارودرمانی مؤثر است. روان درمانی همچنین ممکن است در ترکیب با دارودرمانی استفاده شود.
⇐ داروهای ضد افسردگی (مثل گروه های مهار کننده های انتخابی بازجذب سروتونین (مانند فلوکسیتین)) مهره اصلی درمان اند.
⇐ درمعرض نور درخشان قرار گرفتن که به عنوان نور درمانی نامیده می شود ممکن است مؤثر باشد. به خصوص وقتی افسردگی مرتبط با تغییرات فصلی باشد. (اختلال عاطفی فصلی)
⇐ در افسردگی ثانویه (افسردگی در زمینه شرایط خاص)، علت زمینه ای مخاطب قرار می گیرد اگرچه درمان ضد افسردگی نیز ممکن است تجویز شود.