نگاهت می‌كنم خاموش و خاموشی زبان دارد

[!!yalda!!]

بگذار سر به سینه من تا که بشنوی
آهنگ اشتیاق دلی دردمند را
شاید که پیش ازین نپسندی به کار عشق
آزار این رمیده سر در کمند را
بگذار سر به سینه من تا بگویمت
اندوه چیست عشق کدامست غم کجاست
بگذار تا بگویمت این مرغ خسته جان
عمری است در هوای تو از آشیان جداست
دلتنگم آن چنان که اگر ببینمت به کام
خواهم که جاودانه بنالم به دامنت
شاید که جاودانه بمانی کنار من
ای نازنین که هیچ وفا نیست با منت
تو آسمان آبی آرام و روشنی
من چون کبوتری که پرم در هوای تو
یک شب ستاره های ترا دانه چین کنم
با اشک شرم خویش بریزم به پای تو
بگذار تا ببوسمت ای نوشخند صبح
بگذار تا بنوشمت ای چشمه شراب
بیمار خنده های توام بیشتر بخند
خورشید آرزوی منی گرم تر بتاب

[!!yalda!!]

ناتوان گذشته ام ز کوچه ها
نیمه جان رسیده ام به نیمه راه


چون کلاغ خسته ای در این غروب
می برم به آِیان خود پناه


در گریز ازین زمان بی گذشت
در فغان از این ملال بی زوال


رانده از بهشت عشق و آرزو
مانده ام همه غم و همه خیال


سر نهاده چون اسیر خسته جان
در کمند روزگار بدسرشت


رو نهفته چون ستارگان کور
در غبار کهکشان سرنوشت


می روم ز دیده ها نهان شوم
می روم که گریه در نهان کنم


یا مرا جدایی تو می کشد
یا ترا دوباره مهربان کنم


این زمان نشسته بی تو با خدا
آنکه با تو بود و با خدا نبود

می کند هوای گریه های تلخ
آن که خنده از لبش جدا نبود


بی تو من کجا روم کجا روم
هستی من از تو مانده یادگار


من به پای خود به دامت آمدم
من مگر ز دست خود کنم فرار


تا لبم دگر نفس نمی رسد
ناله ام به گوش کس نمی رسد


می رسی به کام دل که بشنوی
ناله ای از ین قفس نمی رسد

[!!yalda!!]

گاهی به خدا نفس کشیدن سخت است یعنی نفسی تو را ندیدن سخت استبا زور مسکن قوی خوابیدن با دلهره از خواب پریدن سخت است

[!!yalda!!]

[!!yalda!!]

ای عشق از آتش اصل و نسب داری

از تیره ی دودی،از دودمان باد

آب از تو طوفان شد،خاک از تو خاکستر

از بوی تو آتش،در جان باد افتاد

[!!yalda!!]

نه اینم من نه آنم من که گم کردم سر و پا را . . .

[!!yalda!!]

من در دریایی از افکار توحیرانمنه امیدی به ساحل دارمنه توان بازگشتمن غرق در رویایی هستمکه نیست

[!!yalda!!]

پر شد از بوی_گل
کوچه ها
خانه ها
باز آغاز شد رقص پروانه ها
باز هم پهن شد سفره
هفت سین
سبز شد
سرخ شد
هر کجای زمین...

[!!yalda!!]

شب‌ها که سکوت است و سکوت است و سیاهی
آوای تو می‌خواندم از لایتناهی

آوای تو می‌آردم از شوق به پروازشب‌ها
که سکوت است و سکوت است و سیاهی

امواج نوای تو به من می‌رسد از دوردریایی
و من تشنه مهر تو چو ماهی
وین شعله که با هر نفسم می‌جهد از جان
خوش می‌دهد از گرمی این شوق گواهی

دیدار تو گر صبح ابد هم دهدم دست
من سرخوشم از لذت این چشم به راهی

ای عشق تو را دارم و دارای جهانم
همواره تویی هر چه تو گویی و تو خواهی

[!!yalda!!]

عید شد باید بپرسم حال و احوال تو را
یا بگیرم در نگاه قهوه ات فال تو را


بی تعارف آمدم با این غزل دنبال تو
برنگردم تا نبینم چشم خوشحال تو را

آنقدر از تاب مویت شعر می بافم به هم
شُل کند قدری گره از سفتی شال تو را

نرم نرمک می روی در هر قدم لرزان بدن
" بم " شود هر کس ببیند فرم زِلزال تو را

کاش حافظ زنده بود اکنون و می گفتم به او
خال هندو هم ندارد جذبه ی خال تو را

یک بغل آغوش می خواهم نگو ای وای نه
می نشینم تا بگیرم عیدی سال تو را