به چشم خود گذر عمر خویش می بینم نشسته ام لب جوئی و آب می گذرد
به چشم خود گذر عمر خویش می بینم نشسته ام لب جوئی و آب می گذرد
با تو خورشید ترین ماه جهانم ! نفسم.
زمستان پوستین افزود بر تن کدخدایان را
ولیکن پوست خواهد کند ما یک لاقبایان را
با تو خورشید ترین ماه جهانم ! نفسم.