همه هست آرزویم كه ببینم از تو رویی
چه زیان ترا كه من هم برسم به آرزویی
به كسی جمال خود را ننموده ای و بینم
همه جا بهر زبانی بود از تو گفتگویی
غم و درد و رنج و محنت همه مستعد قتلم
تو ببر سر از تن من ببر از میانه گویی
به ره تو بس كه نالم، ز غم تو بس كه مویم
شده ام ز ناله نایی، شده ام ز مویه مویی
همه خوشدل اینكه مطرب بزند به تار چنگی
من از آن خوشم كه چنگی بزنم به تار مویی
چه شود كه راه یابد سوی آب تشنه كامی؟
چه شود كه كام جوید ز لب تو كامجویی؟
شود این كه از ترحم دمی ای سحاب رحمت
من خشك لب هم آخر ز تو تر كنم گلویی
بشكست اگر دل من به فدای چشم مستت
سر خم می سلامت شكند اگر سبوئی
همه موسم تفرج به چمن روند و صحرا
تو قدم به چشم من نه بنشین كنار جویی