آﺩﻡ ﮐﻪ "ﻏـــــﻤﮕﯿﻦ" ﻣﯽ ﺷـــه
ﺧــــﻮﺩﺵو ﺟــــﺪﺍ ﻣﯽ ﮐــــﻨﺪ ﺍﺯ ﺟــــﻤﻊ
ﮐﻪ ﻣــــﺒﺎﺩﺍ ﺁﺳﯿــــــﺒﯽ ﺑﻪ ﺧﻮﺷـــــﯽ ﻫﺎﯼ ﺩﯾـــﮕﺮﺍﻥ ﺑﺰﻧه
کم کم فراموش میشه...
ﺗﻨﻬﺎﺗــــﺮ ﻭ ﺗــــﻨﻬﺎﺗﺮ میشه....
اونقدر تو " ﺗﻨــــــﻬﺎﯾﯽ" ﺧﻮﺩش غرق میشه
ﮐﻪ ﺩﯾﮕـــــه ﺑﺎ ﻫﯿــــﭻ ﺗﻠﻨــــﮕﺮﯼ از جاش بلند نمیشه..


ﻭ ﺍﯾـــﻦ ﺁﻏــــﺎﺯ ﺗﻠﺦ ﯾﮏ" ﭘﺎﯾــــﺎﻥ" ﺍﺳـــت