نیاز دارم به شنیدن صدای تو
اشتیاق به بودن در کنار توو درد سودا زده ایاز سر نبودن نشانه های باز آمدن تو
شکیبایی،شکنجه ی من استنیازی مبرم دارم به تو،ای پرنده عشقبه مهر تابناکت بر روز یخ زده امبه دست یاری دهنده ات بر زخم هایمکه راویشان هستمآه!نیاز،درد،اشتیاقبوسه های پر دوامت، مایه ی حیات منناکامم بگذار تا بمیرم با بهاراز وقتی که رفته ای، گل من، دوست دارم که باز آییتا آرام کنی معبد اندیشه راکه با نور ازلی‌اش نابود می کند مرا
به خاطر مردم است که می گویم
گوش هایت را کمی نزدیک دهانم بیاور!دنیا دارد از شعرهای عاشقانه تهی می شودو مردم نمی دانندچگونه می شود بی هیچ واژه ایکسی را که این همه دور استاین همه دوست داشت...
صدایت را جرعه-جرعه می نوشم
مستانه سبز می شوم و شاخ و برگ می دهمجوانه ها دهان می گشایندو نام تو را می خوانندچه لبان شناوری داریدر آب های صداچشمانم را می بندمو تن به صدایت می سپارمنام کوچکمدر صدایت شکفته می شود□تمام آبشاران را واداشته ایبا هیاهو بریزندتا صدایم به گوشت نرسدتمام جنگل ها را واداشته ایبرگ هاشان را به صدا درآورندتا صدای مرا نشنویتمام پرندگان رابه آواز خواندن واداشته ایتا صدای من گم شودمدام حرف میزنیتا من حرفی نزنم!□می ترسم در حسرت تو بمیرم!و تابوتم بر نیل روان باشدو امواج نیلگونمرثیه خوان ناکامی من باشند
نمی خواهم افسانه سرایاندلشان بسوزدو روزی مرادر افسانه ها به تو برسانند...
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
کاربرانی که این تاپیک را مشاهده کرده اند: 0
مجوز های ارسال و ویرایش
