به من بهانه ای بدهیک لبخند بزن
تا کنار تنهایی تو بمانم
روی کتف های تو لانه ای بسازم
برای روز مبادا هر دویمان
هنوز یک بیابان راه پیش رو داریم
به من بهانه ای بده تا همسفرت باشم
این سقف کوتاه فقط برای خیره شدن
به آرزوهای بزرگ نیست
بغضت را از خاطراتت تفریق کن
مرا با خودت جمع ببند...
تا منبخاطر لبخندت بمانم...
حقیقت دارد
تو را دوست دارم
در این باران
می خواستم تو
در انتهای خیابان نشسته باشی
من عبور کنم
سلام کنم
لبخند تو را در باران می خواستم
می خواهم
تمام لغاتی را که می دانم برای تو
به دریا بریزم
دوباره متولد شوم
دنیا را ببینم
رنگ کاج را ندانم
نامم را فراموش کنم
دوباره در آینه نگاه کنم
ندانم پیراهن دارم
کلمات دیروز را
امروز نگویم
خانه را برای تو آماده کنم
برای تو یک چمدان بخرم
تو معنی سفر را از من بپرسی
لغات تازه را از دریا صید کنم
لغات را شستشو دهم
آنقدر بمیرم
تا زنده شوم...
تا دوباره با صدای بلند بگویم
دوست دارم دوست دارم دوست دارم...
تو آهویی بودی که زیبایی‌ات
بوق ماشین‌ها را لال کرده بود
و موهای سفیدم،
سیاه می‌شدند یک به یک به ریتم قدم‌هایت...
پیش می‌آمدی
شبیه رقصنده‌های اسپانیایی که مغرور می‌رقصند
و کِش می‌آمد خیابان
زیر گام‌های تو...
چه‌قدر شبیه عکس آن دختر بودی
در آگهی تبلیغاتی بوردای خاله‌ام
که به چهارده‌ساله‌گی دزدانه ورقش می‌زدم
در زیرزمین نم‌ناک خانه‌ی مادربزرگ.
چه‌قدر شبیه خواب‌های من بودی
در پشت‌بام تابستان‌هایی
که به هفت‌سنگ و گرگم به هوا می‌گذشتند...
گفتم: «ـ سلام!»
و می‌دانستم
سرنوشت من دگرگون شده است!
و من می شوم
یک مسافر بی بازگشت
و گمشده ...
میخواهم برایِ تو نامه بنویسم
می‌ترسم؛پست‌چی عاشقت شودکبوتر برگردددق کند وُ دوریت را بمیردمیخواهم برایِ تو نامه بنویسممیترسم،شهر رفتنت را بفهمدرود نبودنت را مراب شود وُخواب، شب را کابوس کندمیترسم؛در راه، به‌باد برودبعد به‌دستِ چوپانی برسد وُهوایِ گوسفندانش را رها کند وُبه هوایِ توگوسفند شود!می‌ترسم؛جاده راه نرودبن بست شودخانه خر شود وُدر، به لنگه بچرخد وُ لج کند وُ
تو نیستی را.. زنگ بزندمیخواهم برایِ تو نامه بنویسممیترسم!می‌ترسم باز عاشقت شوم...
چه کسی داند
ز غم هستی
چه به دل دارم…
بعضی ها؛ شبیه یک انجیر رسیده می مانند
که یکهو؛ از آسمان می افتند در دامن رنگ و وارنگ زندگی ات...
آن قدر بی هوا که اصلا نمیدانی چه شد... چگونه شد...اصلا خودت را می زنی به کوچه علی چپ و از بودنش لذت می بری.
بعضی ها؛ شبیه عطر بهارنارنج هستند در کوچه پس کوچه های پیچ در پیچ دلت،نفس می کشی... آنقدر عمیق؛ که عطر بودنشان را تا آخرین ثانیه ی عمرت؛ در ریه هایت ذخیره کنی...
بعضی ها؛ شبیه ماهی قرمز کوچکی هستند که افتاده اند در تنگ بلورین روزگارتجانت را با جان و دل در هوایشان؛ تازه می کنی...
بعضی ها؛...
اصلا چرا باید از در و دیوار مثال بزنیم!؟
بعضی ها؛ آرامش مطلقند؛ لبخندشان... تلالو برق چشمانشان؛ صدای آرامشان...اصلِ کار، تپش قلبشان... انگار که یک دنیا آرامش را به رگ و ریشه ات تزریق می کند.
و آنقدر عزیزند؛ آن قدر بکرند؛ که دلت نمی آید حتی یک انگشتت هم بخورد بهشان...می ترسی تمام شوند و تو بمانی و یک دنیا حسرت!بعضی ها؛ بودنشان... همین ساده بودنشان... همین نفس کشیدنشان؛یک عالمه لبخند می نشاند روی گوشه لبمان...
...و من چقدر دوست دارم این بعضی ها را... مثل تو
ارام جانم...
اگر نیستم فقط میخواهم یواش یواش به نبودنت عادت کنم
همش یه جا تنها اسمم هست...
اروم اروم گاهی تو ادد لیستم اسمت رو نگاه میکنم
قلبم میلرزت...
میخواهم قفبل رفتنم به نبودنت عادت کنم
خدایا کمک کن
این بار مردونه پایه حرفم بمونم برم
بتونم فراموشش کنم و برای همیشه برم
حتی ب قیمت از دست دادن جانم باشد
خدایا کمک کن و بهم صبر بده و قوت
تولدم بی تو ...
یا کُنج قفس یا مرگ این بخت کبوتر هاست
دنیا پُل باریکی بین بد و بدترهاست
به ساعتها بگویید بخوابند
بیهوده زیستن را ارزش شمارش نیست
بلاخره همه رفتنی هستیم
برا انان که دروغ میگن قضاوت میکنن
خیانتتتتتتتت میکنن ارزش شمارش نیست
ایست ساعت ایستتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتت تتتت....
چه حال خوبی دارد
دوست داشتنت...
چ خالا چ بعد رفتنت
همین خواهد بود...
NASHNAS (04-01-2018)
دوستت دارم بی آنکه بدانم چطور،
کجا ، یا چه وقت....؟!
چه آسان دوستت دارم،
بی هیچ غرور یا دشواری
"تو" را اینگونه دوست دارم
چون طریقی دیگر برایش نمی دانم.
آن چنان به هم نزدیکیم که دست های تو بر گردنم
گوئی دست های من است
و آن طور در هم تنیده ایم که
وقتی چشمانت را می بندی
من به خواب می روم....
من تو را از دور دوست دارم...
دلنوشته:خوشبحال تو که یکی هست انقدر تو را دوست دارد... کاش منم همچین کسی رو داشتم...
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
کاربرانی که این تاپیک را مشاهده کرده اند: 0
مجوز های ارسال و ویرایش
