ساختار،تعاریف، مبانی و ماهیت شرکت های تجارتی با شرکت های مدنی متفاوت می باشند، لذا نظام حقوقی شرکت ها از منظرحقوق مدنی با نظام حقوقی شرکت ها از منظر حقوق تجارت متفاوت است؛ مطابق ماده 572 قانون مدنی، شرکت اینگونه تعریف شده است: شرکت عبارت است اجتماع حقوق مالکین متعدد در شی واحد به نحوه اشاعه. که این تعریف به نوعی به مشارکت مشابه می باشد تا به شرکت به عنوان قرارداد با قالب شکلی مشخص و معین؛ درقوانین موخر ثبت شرکت های مدنی نیز پیش بینی شده است. لذا تفاوت های شرکت های مدنی با شرکت ها تجارتی از جمله اختیاری و یا قهری بودن مشارکت و یا ترکیب به شرح ذیل می باشد :
1. شرکت مدنی به صورت « اختیاری » می باشد مانند اجتماع حقوق مالکین در یک عقد یا قهری، در حالی که شرکت های تجارتی همیشه ارادی است و مبتنی بر قرارداد بین اشخاص است.
2. در شرکت تجارتی معمولاً هرگونه اقدام با نظر اکثریت قابل اقدام می باشد و عده از شرکاء می توانند تصمیماتی اتخاذ نمایند که برای سایر شرکاء نیز معتبر باشد. اما در شرکت های مدنی نظر همه شرکاء ملاک عمل می باشد و اکثریت یا اقلیت نمی توانند برای سایر شرکاء تکالیفی ایجاد نمایند.
3. در مورد شرکت مدنی طبق ماده 576 قانون مدنی طرز اداره کردن اموال مشترک تابع شرایط مقرر بین شرکاء خواهد بود و در خصوص مشارکت قهری نیز تصمیمات با اخذ نظر به اتفاق آرا شرکاء است در حالی که در قانون تجارت برای هر یک از انواع شرکت ها مقررات خاص شکلی و ماهوی پیش بینی گردیده است.
4. رابطه بین اموال و آورده شرکت در شرکت های مدنی با شرکت های تجارتی متفاوت می باشد بطوری که در شرکت تجاری پس از تشکیل شرکت شرکاء نسبت با آورده خود حق عینی نداشته وصرفا تا میزان آورده در سرمایه شرکت شریک می باشند.
5. منظور از ایجاد شرکت های تجارتی کسب سود و تقسیم آن بین شرکاء است، در حالی که هدف شرکت مدنی همواره کسب سود نیست.
6. شرکت تجاری مشمول مقررات ورشکستگی است، ولی شرکت مدنی چنین نمی باشد.
7. در صورت طرح دعوی علیه شرکت مدنی، باید اسم تمام شرکاء به عنوان خوانده قید گردد، اما در صورت طرح دعوی علیه شرکت تجاری، نام شرکت به عنوان خواهده درج می گردد.
8. به دلیل استقلال دارایی شرکت تجاری از شرکاء ، اموال شرکت تجاری بابت دیون شرکاء قابل توقیف نیست و بالعکس.
9. در شرکت مدنی شراکت به صورت مدنی پایه دار نیست یعنی همیشگی نیست و هر یک از این مالکین می توانند به شراکت خودشان شخصاَ و بدون رضایت دیگر پایان بدهند. در حالی که در شرکت تجاری شراکت به صورت پایه دار بوده و خروج از شرکت تابع قوانین و مقررات است.
شایان ذکر است، مفهوم شرکت تجارتی با مفهوم بنگاه اقتصادی متفاوت می باشد. در اصطلاح علم اقتصاد بنگاه اقتصادی به مجموعه ای از عوامل تولید اطلاق می شود که تحت اقتدار یک شخص (کارفرما، صاحبکار، کارآفرین اقتصادی) به منظور کسب سود، کالایی را تولید می کند یا خدماتی را ارائه می دهد. بنگاه اقتصادی ممکن است فاقد شخصیت حقوقی باشد؛ مالک آن نیز می تواند یک شخصیت حقیقی یا حقوقی باشد و موضوع آن هم ممکن است تجارتی باشد یا غیر تجاری. بنگاه اقتصادی، چنانچه در قالب مؤسسه یا شرکت ثبت نشود، شخصیت حقوقی ندارد و نمی تواند از امتیازات آن بهره مند شود؛ بنگاه هایی که در قالب شرکت فعالیت می کنند می توانند مسئولیت خود را محدود نمایند. اما گاه صاحب بنگاه اقتصادی تنها یک نفر است و به تنهایی امکان تشکیل شرکت در قالب های مرسوم را ندارد و به همین دلیل قوانین تعدادی از کشورها، از جمله قانون 11 ژوئیۀ 1985 فرانسه که منجر به تغییر*مادۀ 1832 قانون مدنی این کشور شده است، اجازۀ تشکیل شرکت با یک شخص را تحت عنوان بنگاه اقتصادی تک شخص با مسئولیت داده است تا همۀ بنگاه های اقتصادی امکان فعالیت در قالب شخص حقوقی و محدود کردن مسئولیت خود را داشته باشد.
* ماده 1832 قانون مدنی فرانسه :« شرکت، عقدی است که به موجب آن دو یا چند نفر توافق می کنند چیزی را به منظور تقسیم منافع احتمالی در شرکت بگذارند.»
در صورت نیاز به هرگونه مشاوره می توانید با ما تماس حاصل فرمایید.


ثبت شرکت کارا، با بهره گیری از متخصصان کارا و توانمند آماده ارائه ی خدمات به شما متقاضیان عزیز می باشد.