تا کی دل من همیشه تنگت باشد؟

[!!yalda!!]

تا کی دل من همیشه تنگت باشد؟
بازیچه ی چشمان قشنگت باشد؟

عمری غزل و بوسه بدهکار منی
تا کی دل من گوش ب زنگت باشد؟


خدا پشت و پناهت، زود برگرد
فدای شکل ماهت زود برگرد

هوا سرد است شالت را بینداز
بگیر این هم کلاهت، زود برگرد

ببین اینگونه نگذاری بماند
دو چشمانم به راهت، زود برگرد

مرا دلتنگ خود کردی مسافر
به جبران گناهت زود برگرد

برایت نیست جایی مثل خانه
به سوی زادگاهت زود برگرد

نگو مجبوری از من دور باشی
نگو دور است راهت، زود برگرد

[!!yalda!!]

هرگز ز دل ، امید گل آوردنم نرفت
این شاخ خشک زنده به بوی بهار توست

[!!yalda!!]

تا کی دل من همیشه تنگت باشد؟
بازیچه ی چشمان قشنگت باشد؟

عمری غزل و بوسه بدهکار منی
تا کی دل من گوش ب زنگت باشد؟

[!!yalda!!]

زندگی بوی خوش باران است
که نَمی ، تازه
بخشیده به خاک
بوی نَم
بوی باران
بوی یاس
کز دل خاطره پیچیده به
به رویای دلم ..........

[!!yalda!!]

[!!yalda!!]

هر چه ماه و ستاره می‌خواهیدر شبِ شعرِ بی‌چراغِ من است

با من از مرزهای دور نگوکه جهان گوشه‌ی اتاق من است

با دلم فکر می‌کنم اغلبمغزِ بی‌استفاده‌ای دارم

با خودم حرف می‌زنم گاهیدلخوشی‌های ساده‌ای دارم!

پدرم از غرور می‌ترسیدغرقِ افتادگی بزرگ شدمبه همین سادگی نبود ولی

به همین سادگی... بزرگ شدم...وسطِ فحش‌های ناموسی

مثل چاقو به هر رگی خوردمبا پشیمانی از پشیمانی

کار کردم عرق سگی خوردممستی‌ام را به خانه‌ها بردم

خانه‌ها از حدیث پر بودندمستی‌ام را به کوچه‌ها بردم

کوچه‌ها از پلیس پر بودند!متهم به گناهِ دیگری‌امجرم‌های نکرده سرسخت‌اند

روسیاهِ سفید کردن‌هامپاک‌کن‌ها چقدر بدبخت‌اند!

پاک‌کن بودم و نفهمیدندفقط از چرک‌های من گفتند

غیرِ من را هدف نمی‌گیرندیادِ غم‌هایشان که می‌افتند!

من ولی باز هم همان هستمسر به‌زیر و صبور و ساکت و سرد

مثلِ یک تاک می‌روم بالابه خودم پیچ می‌خورم از درد

من ولی باز هم همان هستمیاسرِ روزهای تنهایی

خالی‌ام از جرایدِ بازارپُرم از شعرِ غیراجرایی!هرچه ماه و ستاره می‌خواهیدر شبِ شعر بی‌چراغ من است

با من از مرزهای دور نگوکه جهان...
گوشه‌ی اتاق من است...

مَوّاج و دلفریب و پریشان و بی کران
از موی تو نوشتم و دریا به خود گرفت

[!!yalda!!]

( گنج ) ( جنگ ) میشود ،

( درمان ) ( نامرد ) و

( قهقهه ) ( هق هق ) !!


ولی ( دزد ) همان ( دزد ) است

و ( گرگ ) همان (گرگ ) ...

آری نمی دانم چرا ( من ) ( نم ) زده است

و ( یار ) ( رای ) عوض کرده است .


( راه ) گویی ( هار ) شده

و ( روز ) به ( زور ) میگذرد،

( اشنا ) را جز در ( انشا ) نمیبینی

و چه ( سرد ) است ( درس ) زندگی


اینجاست که ( مرگ ) برایم ( گرم ) میشود

چرا که ( درد ) همان ( درد ) است ،


دلم ( ارامش ) وارونه میخواهد...

[!!yalda!!]

باورم این است
که این ماه
سایه ی
روی نگار است........

[!!yalda!!]

گفتی نظر خطاست تو دل میبری رواست ؟
خود کرده جرم و خلق گناهکار میکنی

[!!yalda!!]

زندگی یک چمدان است که می آوریش

بار و بندیل سبک می کنی و می بریش
خودکشی،مرگ قشنگی که به آن دل بستم
دسته کم هر دو سه شب سیر به فکرش هستم
گاه و بیگاه پُر از پنجره های خطرمبه سَرم می زند
این مرتبه حتما بپرمگاه و بیگاه شقیقه ست و تفنگی
که منمقرص ماهی که تو باشی و پلنگی که منم
چمدان دست تو و ترس به چشمان من است
این غم انگیزترین حالت غمگین شدن است
قبل رفتن دو سه خط فحش بده،داد بکش
هی تکانم بده،نفرین کن و فریاد بکش
قبل رفتن بگذار از تهِ دل آه شوم
طوری از ریشه بکش ارّه که کوتاه شوم
مثل سیگار،خطرناک ترین دودم باش
شعله آغوش کنم حضرت نمرودم باش
مثل سیگار بگیرانم و خاکستر کن
هر چه با من همه کردند از آن بدتر کن
مثل سیگار تمامم کن و ترکم کن
بازمثل سیگار تمامم کن و دورم انداز
من خرابم بنشین،زحمت آوار نکش
نفست باز گرفت،این همه سیگار نکش
آن به هر لحظه ی تب دار تو پیوند، منم

آنقدر داغ به جانم ،که دماوند منم