گاهی دلم برای خودم تنگ می ­شود

[zolal]

گاهی دلم برای خودم تنگ می ­شود

وقتی حضور آینه کمرنگ می شود

وقتی میانه­ ی بلوا سکوت دوست،

در جان گوش­های کَرَم زنگ می­ شود

گاهی که از پس تکرار بی­ سود لحظه ­ها،

نجوای کوچیدن از قفس آهنگ می­ شود

این­جا نه جای ماندن خوبان راستگوست

هرکس که دم زند ز حق آونگ می­ شود

نفرین بر این زمانه که در چرخ روزگار،

هر لحظه صد خیانت و نیرنگ می­ شود

در دست­های آلوده انسان قرن ما

برگ برگ تاریخ پر از ننگ می ­شود

وقتی که سخت غرقه­ ام در این سیر قهقرا

آری، دلم برای خودم تنگ می­ شود….

[zolal]

گلی آبی رنگ برای تو برگزیدم
از سمفونی امواج مرده بر ساحل
از سوخته بلورین مدار جغرافیایی دره
از رطوبت کلاله ذرت
از بوهای شیرین برگهای پوسیده
از ترانه‌های حزن آلود صدف‌های دریایی

تا با آخرین نفس گلی پژمرده
شرح پریشانی قلبم را
با تو حکایت کنم

آه، غنودن بدون در آغوش کشیدن تو
بدون تماشای سر تو بر بالش من
چه گردابی خواهد شد
وقتی که به خوابی عمیق فرو می‌روی

بامداد
بدون گفتن صبح بخیر به تو
بدون بوسیدن شراره لب‌های تو
چه بامدادی خواهد شد

گلی بی پناه را
گل پژمرده لانه سرنگون شده پرستوی مهاجر را
گهواره سینه‌ام را
نجوای نسیم را
ستاره بی‌شمار مردم چشم‌ام را
گل آبی رنگ عشقی شکست خورده را
گل گریان مجسمه‌ای فراموش شده در پارک را

ماتم دشت‌های لم یزرع را
سه سیم ساکت آینده‌ای شکسته را
گل ستمگر تن به بوی تو آغشته‌ام را

گل سر سخت جدایی را
گل تنهای دلبستگی را
برای تو به ارمغان آورده‌ام

تا آن زمان که فراموشم کردی
مانند غم سنگین عشقی
بر یقه پیراهن‌ات بماند