بی تو متروکه و بی رهگذرست کلبه من...
بی تو متروکه و بی رهگذرست کلبه من...
با تو خورشید ترین ماه جهانم ! نفسم.
با تو خورشید ترین ماه جهانم ! نفسم.
شب ز نور ماه روی خویش را بیند سپید
من شبم؛ تو ماه من؛
در آسمان بی من مرو!
با تو خورشید ترین ماه جهانم ! نفسم.
به درد هم اگر خوردیم قشنگ است
به شانه بار هم بردیم قشنگ است
در این دنیا که پایانش به مرگ است
برای هم اگر مردیم قشنگ است
با تو خورشید ترین ماه جهانم ! نفسم.
نشان ماه می دیدم، به صدخانه بگردیدم
از این تفتیش بِرهانم ، تو را خانه کجا باشد...؟!
با تو خورشید ترین ماه جهانم ! نفسم.
با تو خورشید ترین ماه جهانم ! نفسم.