شعر

[! Zendegi]

آنکه از جان دوست تر می دارمش


با زبان تلخ می آزارمش


گرچه او خود زین ستم دلخون تر است


رنج او از رنج من افزون تر است


#هوشنگ_ابتهاج

[! Zendegi]

دارم با غرورم قدم میزنم
نمی خوام کسی باشه توو زندگیم
سکوتم پر از حرف تکراریه
باید پا بذارم روو دیوونگیم
.
چقدر حرف دارم برای خودم
که گوش سکوتم رو کر می کنه
نمیدونم این لحظه هارو کجا ،
چجوری با این غصه سر می کنه
.
من از گریه هام خیلی تنهاترم
ولی هیشکی حرفامو باور نکرد
به هر راهی رفتم ، ولی آخرش
بازم هیچی حالم رو بهتر نکرد
.
یه تصمیم خوبی توو این لحظه ها
داره زندگیمو عوض میکنه
من از اینکه تنها شدم راضی ام
نبودت هوامو عوض می کنه
.
خودم با خودم روبرو میشم و
میشینم سر حرف و وا می کنم
واسه چند ساعت بدون دلیل
با لذت توو چشمام نگاه میکنم
.
چقدر راه رفتم که ثابت کنم
کسی رد پاهامو اصلا ندید
یکم سخته تنهایی رفتن ولی
میشه با نبودت به فردا رسید

[! Zendegi]

تو را به ترانه‌ها بخشیدم
به صدای موسیقی
به سکوت شکوفه‌ها
که به میوه بدل می‌شوند
و از دستم می‌چینند
تو را به ترانه‌ها بخشیدم
با من نمان!
عمر هیچ درختی ابدی نیست
باید به جدایی از زندگی عادت کرد.




◾️شمس لنگرودی

[! Zendegi]

ميروم ...
و ڪليد اين خانه ى دلگير را ،
زير هيچ گلدانى نخواهم گذاشت !


دلتنگ ڪه شدى ،
آمدى نبودم ،
نگرد !
باران هرگز شبيه آنچه بود ،
به آسمان بر نميگردد...

[! Zendegi]

روز
با کلماتِ روشن حرف می‌زند
عصر
با کلماتِ مبهم
شب
سخنی نمی‌گوید
حکم می‌کند...


������شمس لنگرودی

[! Zendegi]

پاییز منم!
وقتی خاطرات تو
برگ به برگ
رنگ به رنگ
در من رهاست
پاییز منم!
وقتی خیابان‌ها را
بی تو قدم می‌زنم
و باران امانم را بریده است


������سوسن درفش

[! Zendegi]

شخصیت‌هایی در من‌اند
که با هم حرف نمی‌زنند
که همدیگر را غمگین می‌کنند
که هرگز دورِ یک میز غذا نخورده‌اند


شخصیت‌هایی در من‌اند
که با دست‌هایم شعر می‌نویسند
با دست‌هایم اسکناس‌های مُرده را ورق می‌زنند
دست‌هایم را مُشت می‌کنند
دست‌هایم را بر لبهٔ مبل می‌گذارند
و هم زمان
که این یکی می‌نشیند
دیگری بلند می‌شود، می‌رود


شخصیت‌هایی در من‌اند
که با برف ها آب می‌شوند
با رودها می‌روند
و سال‌ها بعد
در من می‌بارند


شخصیت‌هایی در من‌اند
که در گوشه‌ای نشسته‌اند
و مثلِ مرگ با هیچ کس حرف نمی‌زنند


شخصیت‌هایی در من‌اند
که دارند دیر می‌شوند
دارند پایین می‌روند
دارند غروب می‌کنند
و آن یکی هم نشسته است
روبه روی این غروب٬ چای می‌خورد


شخصیت‌هایی در من‌اند
که همدیگر را زخمی می‌کنند
همدیگر را می‌کُشند
همدیگر را
در خرابه‌های روحم خاک می کنند


من امّا
با تمام شخصیت‌هایم
دوستت دارم






#گروس_عبدالملكيان

[! Zendegi]

فردا صبح
بیدار می‌شوم
و فراموش می‌کنم بارها دوستت داشته‌ام


کنار پنجره می‌ایستم
به تماشای کودکانی که عادت دارند
هر صبح، زنی «سراغ کوچهٔ خوشبخت» را از آن‌ها بگیرد
و با لبخندهای کوچکشان بگویند:
«تماشای آسمان
چشمان هیچ‌کس را آبی نکرده است»


#لیلا_کردبچه

[! Zendegi]

باید به بی‌تفاوتی واژه‌ها
و واژه‌های بی‌طرفی
مثل نان
دل بست
نان را
از هر طرف بخوانی
نان است!


#قیصر_امین‌پور

[! Zendegi]

هنوز
دامنه دارد
هنوز هم که هنوز است
درد
دامنه دارد


شروع شاخهٔ ادراک
طنین نام نخستین
تکان شانهٔ خاک
و طعم میوهٔ ممنوع
که تا تنفس سنگ
ادامه خواهد داشت

و درد
هنوز دامنه دارد...


#قیصر_امین‌پور