گاهی برای نوشتن نیاز به بازی با کلمات نیست
فقط یک دل تنگ می خواهد و یک قلم
که واژه ها را مثل باران روی کاغذ بریزد ...
راستش دلت که تنگ باشد
انگار واژه ها از اعماق وجودت تو را صدا می زنند
دفتر را باز می کنی و می نویسی ...
آدمی زنده است تاکی ؟
تا وقتی که سقف آرزوهایش آنقدر کوتاه نشود
که وقتی سرش را بالا آورد نتواند تکان بخورد
می دانی
از یک جایی به بعد مرگ تدریجی آرزوهایت آغاز می شود
از یک جایی به بعد
بی خیال تمام آرزوهایت می شوی
حاضری تمام دار و ندارت را بدهی تا یک بار
فقط یک بار دیگر به گذشته برگردی ...
تنهایی خیلی دردناک است
گاهی انسان را در گذشته متوقف می کند
گاهی تو را می برد به عمق فاجعه ای
که خودت هم تصور نمی کنی ...
و تو شاید یک روز صبح کنار پنجره
فارغ از همه ی انسان های اطراف
برای فرار از این تنهایی
اوج می گیری به سوی آسمان ...
می دانی !
راستش را بخواهی تنهایی خطرناک ترین موجود دنیاست ...
عادت کردن به بعضی چیزها تاوان خیلی سنگینی دارد
مثل عادت کردن به قرص هایی که شب ها خاطرات را
پا به پایت مرور می کنند
مثل عادت کردن به تنهایی که آدم را گوشه گیر می کند...
می دانی !
راستش وقتی به تنهایی پناه می آوری آدم گریز می شوی
کذ می کنی گوشه ای ، جای دنجی و خاطرات را مرور می کنی
و به همین اتاق و قلم و دفتر هم راضی می شوی ...
خیالت راحت باشد دیگر برای داشتنت پافشاری نمی کنم
نه دلتنگ صدایت می شوم و نه دلتنگ آغوشت
خیلی که دلم بگیرد گوشه ی اتاق می روم
سیگاری روشن می کنم قاب عکست را برمی دارم
و خاطراتت را دود می کنم ...
راستش را بخواهی از یک جایی به بعد آدم کم می آورد
بُهت زده می شود وقتی می بیند زمین و زمان هم
ساز جدایی را می زنند ،
از یک جایی به بعد دیگر حرف رفتن که می شود
دستش نمی لرزد ، زبانش هم به لُکنت نمی اُفتد
فقط همه چیز را به خدا می سپارد...
دلت که تنگ باشد
دنیا هم با تمام بزرگی اش برایت کوچک می شود
تو می مانی و حسرت و ای کاش هایی که مانند نوار ویدیو
هی تکرار می شوند ، تکرار و تکرار و تکرار
می دانی !
راستش را بخواهی دلت که تنگ یک نفر باشد
تمام مــــــردم دنیا هم کنارت باشند ، انگار هیچکس کنارت نیست
تو می مانی و دلی که روزی هزار بار بهانه می گیرد...
بیچاره مردی که شب ها به امید رویاهایش
به خواب می رود تا بار دیگر زنی را که شاید
روزی هزار بار آرزوی بوییدن تنش را داشته دوباره ببیند
بیچاره مردی که همیشه برای تمام دلم می خواست ها
به دلش بدهکار است ...
بیچاره مردی که همیشه در خیالش خودش را جای
سوم شخص می زد و شب ها به یاد معشوقش
بالشش را به بغل می گرفت...
راستش را بخواهی از یک جایی به بعد
دیگر وهم و خیالات در زندگی جای خودش را به واقعیت می دهد
و خیلی آرام با دنیای واقعی خداحافظی می کنی...
حسرت یعنی
من باشم و تو
ولی دست هایت میان دست هایم نباشد ...
دردهایی هستند در زندگی که نه می توان فراموش کرد
نه می توان چشم پوشید و نه می توان بازگویشان کرد
دردهایی هست که جایشان درست درون سینه است
فقط هرزچندگاهی باید درشان آوردنگاهشان کرد
و دوباره درون سینه جاسازیشان کرد
می دانی راستش را بخواهی تنهایی درد کشیدن را
به نگاههای سرد اطرافیان ترجیح می دهیم ...
اینجا تنهایی و سادگی و بی کسی معنی اش مرگ است...
اینجا گورستان آرزوهاست ...
اینجا همه چیز وارونه است...
چَتــــرَم را برمی دارم
بی هوا در کوچه پس کوچه های خیال قدم می گذارم
هوای دِلـــَم که ابری باشد
به آسمان کاری ندارم هر لحظه احتمال بارش می دهم
هوای دلم که ابری باشد
از پَس قرص ها هم دیگر کاری ساخته نیست
هوای دِلَـــم ک…
کاربر برتر مـاه
