صفحه کلید زندگی
.)
«آ» : «آرامش» وقتی به سراغت می آید که «تلاش» کرده باشی.

«ا» : «اعتماد به نفس» یک «سرمایه» است نه یک «کلمه»!

«ب» : برای «بهتر» شدن زندگی ات، «بهتر» فکر کن!

«پ» : چرک نویس های زندگی ات گاهی به «پاک نویس» احتیاج دارند!

«ت» : «تفاهم» درک کردن نیازهای طرف مقابل است نه دانستن نیازهای خود!

«ث» : «ثابت قدم بودن»، یکی از راه های «موفقیت» است.

«ج» : «جرأت» با داشتن «ترس» به وجود می آید.

«چ» : «چگونگی برخورد با مشکلات و ناکامی ها» مهم است، نه خود مشکلات و ناکامی ها!

«ح» : «حاصل» هر زحمتی رحمت است؛ مطمئن باش!

«خ» : «خداوند» دنیا را به تو نشان می دهد؛ تو خودت را به خداوند نشان بده!

«د» : «داشتن ها» همیشه به انسان کمک نمی کنند؛ گاه این نداشتن هاست که موجب خلق آثار می شوند.

«ذ» : «ذره ذره ی» زندگی ات را شکرگزار باش!

«ر» : «رهاشدن» از درد، ابتدای پذیرفتن درد است.

«ز» : «زشت یا زیبا»؛ این بستگی به نگاه تو دارد.

«ژ» : «ژولیدگی و آشفتگی ظاهری» می تواند دلیلی بر ژولیدگی و آشفتگی درونی نیز باشد؛ از پایه شروع کن تا به اصل برسی.

«س» : «سلامتی»، ثروتی ست که ثروت های دیگر را جذب می کند.

«ش» : «شکرگزاری» یعنی رسیدن به «شادکامی».

«ص» : «صادقانه» زندگی کن؛ صادقانه جواب بگیر.

«ض» : جلوی ضرر را از هر جا بگیریم، منفعت است.

«ط» : «طاقت داشتن» در برابر سختی ها یعنی روزه داشتن تا هنگام افطار (سختی ها می روند و جسم و روح پیروز می شوند.)

«ظ» : «ظاهر» و باطن اگر به هم نزدیک شوند، آینه می شوی!

«ع» : «عشق» به زندگی ست نه عادت به زندگی.

«غ» : «غصه خوردن» هم چون سبزی نشسته است؛ غصه ها را بشور!

«ف» : «فاتح» فردای خود شدن، «امروز» را می طلبد.

«ق» : «قدرت» در دیدن معایب نیست؛ در گفتن محاسن است.

«ک» : «کمک کردن» به دیگران درحقیقت، یک نوع کنترل دردهای خودمان نیز هست.

«گ» : «گاهی» شعری زمزمه کن، عکس بگیر، مهمان دعوت کن، یادداشتی بنویس، گاهی از گِله و غصه دوری کن؛ ضرر نمی کنی!

«ل» : «لحظه های» قشنگ زندگی ات را تکرار کن!

«م» : «محبت» هم چون مادر، منتظر دعوت نمی ماند.

«ن» : «ناامیدی» از ندانستن است!

«و» : «وفای به عهد» اولین نشانه برای اعتماد دو قلب است.

«ه» : «هدیه ی» خداوند به انسان ،«عقل» اوست.

«ی» : «یاور» همیشه همراه، موبایل نیست؛ خداوند است!