اگر پدرانمان در مقابل چشمان ما مادرانمان را مى بوسيدند
اگر قديمى ترها به زنانشان نمى گفتند منزل و با اسم فرزندِ پسر خطابشان نمى کردند
اگر گهگاهى به جاى پوشک و ملافه و آبکش ، کتاب و قلم دست مادرانمان مى ديديم
اگر ياد مى گرفتيم زنى که مى خندد و گيسوانش را به باد مى سپارد قصدی ندارد
اگر با صداى پاشنه هاى کفش يک زن ، هزار و يک سر نمى چرخيد به سمت صدا
اگر هر مردى را که با همسرش مهربان بود و به او شاخه گلى تقديم مى کرد زن ذليل ناميده نمى شد
و هزار و يک اگر و اماى ديگر ..
امروز زن ها را معيار عقده هاى جنسى جامعه قرار نمي دادند
معيارهايمان را اشتباه نوشتنداشتباه ...

تهمینه_میلانی