نامه‌ای از دکتر ویکتور فرانکل
مردی که از زندان آشویتس در لهستان (قتلگاه آدم سوزی) توانست فرار کند،
دکتر ویکتور فرانکل اتریشی بود و با توجه به خودکشی‌ها و فجایع زیادی که با چشم خودش دیده بود روانشناسی بسیار متبحر شده بود؛ مدیر مدرسه‌ای فعال بود.
او در آغاز هر سال تحصیلی برای معلمان مدرسه این نامه را می‌فرستاد:
کسی هستم که از یک اردوگاه اسیران جان سالم به در برده است.
چشمانم چیزهایی دیده که چشم هیچ انسانی نباید می‌دیده...
اتاق‌های گازی را دیدم که توسط بهترین و ماهرترین مهندسین ساختمان ساخته شده بودند.
بهترین و متخصص‌ترین پزشکانی را دیدم که کودکان را به شکل ماهرانه‌ای مسموم می‌کردند...
نوزادانی که توسط آمپول‌های پرستارهایی مُردند که بهترین پرستاران بودند...
انسان‌هایی که توسط فارغ‌التحصیلان دبیرستان‌ها و دانشگاه‌ها سوزانده شدند...
به آموزش به این دلیل مَشکوکم...
چیزی که از شما می‌خواهم این است که:
برای انسان شدن دانش آموزان تلاش کنید و تلاش شما موجب تربیت «جانورانِ دانشمند» و «بیماران روانیِ ماهر» نشود.
خواندن، نوشتن، ریاضیات و...
زمانی اهمیت پیدا میکند که به انسان شدن کودکان کمک کنید و این کلید انسان بودن این کودکان در آینده می‌باشد.
پزشک شدن، مهندس شدن و متخصص شدن، کار سختی نیست و میشه با چند سال درس خوندن بهشون رسید و چه بسا امروز ما در جامعه هم پزشکان و هم مهندسین زیادی داریم. اما بزرگترین ثروت ما انسانیت و اخلاق ما هست که با هـیچ مدرکی قابل مقایسه نیست...!
کاربر برتر مـاه
