ساقیا در گردش ساغر, تعلل تا به کى
دَور چون با عاشقان افتد, تسلسل بایدش
سجاده نشین هاى ترانه گو
گفته اند: (وقتى سخن پایان مى گیرد, موسیقى آغاز مى شود.) همین را مى توان در حق شعر شاعران بزرگ گفت; زیرا آنگاه که قلم از گفتن و نوشتن باز مى ماند, وقت سرودن و ترانه سرایى مى رسد.
زاهد بودم, ترانه گویم کردى
سر حلقه بزم و باده جویم کردى
سجاده نشین با وقارى بودم
بازیچه طفلکان کویم کردى