امام راحل(ره) در دیوان شعر خود, گرچه به صراحت از نکته پیش گفته سخن به میان نمى آورد, اما به اشارت از این که شعر و غزل او, حال و هوایى دیگر دارد و گوینده اى پنهان در جان او, از زبان او سخن مى گوید, پرده برداشته است:

هرچه گوید عشق گوید, هرچه سازد عشق سازد
من چه گویم, من چه سازم, من که فرمانى ندارم