_______________________دل نهــــادن بر پشیـــمــــانی چـه سود؟
_________________________________________کـــــان پشیـــمان سوز ِ مهرافزا گـذشت
______________________نــازنیــــنا! ســـرگــــــرانــــی تــا بچـــند؟
_________________________________________تــا بـجـنبــی ، روزگـــار از مـــا گـــذشت
______________________ســـایـــه، بــر دامــــان ِ مــغرب پا کشید
_________________________________________آفـتــاب، از ســیـنـه ی صحـــرا گـــذشت
_____________________تــا تــو پــل ها بـنــــدی از فــــرزانـگــــی
_________________________________________ایـــن دل ِ دیـــوانــه ، از دریا گـــذشت
_____________________یـــا هـــــــزاران رازت از بــیــــــــداد ِ عمر
_________________________________________در نگــــارین جـــامه، نـاپیـــدا گـــذشت
_____________________مـــرگـــت، آخِـــر در کشــد زیـن پرده نیز
_________________________________________وای از آن زیـبــا، کــــه نـازیـبــا گـــذشت
_____________________تا درین شـش روزه، ما را مهلتـی است
_________________________________________خــوش نباشـــد، از دل ِ شیـــدا گذشت
_____________________داد ِ خـــود بســتان و، داد ِ مـــن ببخش
_________________________________________ای که عمرت جمله در سودا گذشت
_____________________ای خـــوش آن دانـــا ، کـــه در پایان ِ راه
_________________________________________خنـــد خنـــدان ، با دل ِ رســـوا گـذشت
__________________________________فریدون توللی