ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﻡ ﺗﺎ ﺳﺮﻡ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﺁﻥ ﺩﻭﺷﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ
ﮔﺮﯾﻪ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ ﺩﺭ ﮔﺮﻣﺎﯼ ﺁﻏﻮﺷﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ
ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺩﺭ ﺁﯾﯿﻨﻪ ﭼﺸﻤﯽ ﺧﯿﺮﻩ ﺩﺭ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻣﻦ
ﺣﺮﻑ ﻫﺎ ﺩﺍﺭﻡ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﺎ ﮔﻮﺷﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ
ﻣﯽ ﺭﺳﺪ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﺷﻌﺮ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺑﺎ
ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯼ ﻣﺴﺖ ﻭ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﻏﺰﻝ ﻧﻮﺷﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ
ﻧﯿﺴﺘﯽ ﻭ ﻣﻦ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﻫﺎﻣﺎﻥ ﻫﻨﻮﺯ
ﻣﯽ ﺩﻭﻡ ﺩﺭ ﺗﭙﻪ ﻫﺎ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺧﺮﮔﻮﺷﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ
ﺩﺳﺖ ﻫﺎﯼ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ
ﻣﯽ ﺗﮑﺎﻧﺪ ﺧﺎﮎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺭﻭﭘﻮﺷﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ
ﻟﺤﻈﻪ ﯼ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ﺍﻡ ﺭﺍ ﺯﻧﮓ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺯﺩ ﻭﻟﯽ
ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﺪﺗﺮ ﺍﺯ ﻭﻗﺘﯽ ﺗﻮ ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ
کاربر برتر مـاه
