!!yalda!!
08-13-2015, 03:51 PM
http://snn.ir/content/images/redradio.png روی خوش به ژاپنی‌ها
داستان حضور شركت اينپكس ژاپن در صنعت نفت ايران به روزهايي بر‌مي‌گردد كه رئيس‌جمهور وقت ايران با هيئتي عالي‌رتبه به ژاپن سفر كرد و در آن سفر مقرر شد وزير نفت كشور با اين شركت به توافق برسند.
به گزارش گروه اقتصادی «خبرگزاری دانشجو» روزنامه جوان طی گزارشی درباره واگذاری مجدد میدان نفتی آزادگان به شرکت‌های ژاپنی با وجود خلف وعده قبلی آنها، نوشت: 18 سال پس از معامله «آزادگان» با ژاپني‌ها در سفر رئيس‌جمهور وقت به توكيو، تاريخ باز هم تكرار شد و اهالي سرزمين آفتاب تابان، اين بار به تهران آمدند و قول گرفتند تا يكي از بزرگ‌ترين ميادين نفتي جهان را يك تنه توسعه دهند؛ قولي كه 18 سال پيش دادند اما نماندند و رفتند.
داستان حضور شركت اينپكس ژاپن در صنعت نفت ايران به روزهايي بر‌مي‌گردد كه رئيس‌جمهور وقت ايران با هيئتي عالي‌رتبه به ژاپن سفر كرد و در آن سفر مقرر شد وزير نفت كشور با اين شركت به توافق برسند؛ وزير نفت آن روزها وزير نفت همين روزها بود و در نهايت «دستي» به نشانه توافق داده شد تا مهندسان ژاپني در آينده‌اي نزديك چمدان‌هاي خود را به سمت اهواز ببندند.آزادگان بر حسب قولي كه به ژاپني‌ها داده شده بود شش سال معطل جاري شدن قرارداد بود كه سرانجام در سال 1382 قرارداد توسعه ميدان امضا شد. آنها پس از چند سال مذاكره و تفاهم و توافق و قرارداد و تحقيق به ايران آمدند و كار خود را آغاز كردند؛ «آوانس سياسي» كه در خاك ژاپن به سرعت به ثبت رسيد در خاك ايران با كندي غيرقابل باوري همراه شد. ژاپني‌ها دست روي دست گذاشتند و ايراني‌ها نيز فشاري براي آغاز كار وارد نكردند، اين ميدان نفتي هرچند با عراق مشترك بود اما به دليل عدم ثبات سياسي اين كشور، آن سوي مرز تعطيل بود.با اين وجود ژاپني‌ها، گردش را به كار در ايران ترجيح دادند و بهانه‌ها را يكي پس از ديگري روي ميز ايراني‌ها قرار مي‌دادند؛ از افزايش زمان حفر چاه‌هاي اكتشافي تا مين روبي سطح‌الارض كه اختلافات را به اوج رساند. در دولت نهم اين بهانه‌جويي‌ها به اوج خود رسيد و اولتيماتوم وزارت نفت به اين شركت، با تحركي اندك دفع مي‌شد تا روزي كه اينپكس از فشار آمريكا براي خروج از اين ميدان خبر داد و رسماً با ايراني‌ها خداحافظي كرد ولي 10 درصد از سهم قرارداد خود را حفظ كرد.
در اين شرايط جلسه‌اي اضطراري در شركت ملي نفت برگزار شد تا تكليف اين پروژه مشخص شود؛ شركت‌هاي ايراني برنامه‌هاي خود را ارائه دادند كه در نهايت مقرر شد شركت ملي مناطق نفتخيز جنوب توسعه اين ميدان را بر عهده بگيرند...پيش‌بيني غلط درباره زمان نمكي شدن نفت استخراجي يكي ديگر از اشتباهات طرف ژاپني بود؛ آنها پنج سال پس از توليد را زمان نمكي شدن نفت مي‌دانستند در شرايطي كه پس از توليد ۱۶ هزار بشكه مشخص شد از همان بدو راه‌اندازي نياز به احداث واحد نمكزدايي است.
ضمن اينكه اشتباه محاسباتي قابل تأملي در طرح ژاپن بود به عنوان نمونه آنها اعلام كرده بودند در برخي از لايه‌ها به آب مي‌خوريم در حالي كه با حفاري افقي ۲۰ چاه ديگر در فاز دوم توسعه آزادگان مشخص شد همان لايه‌ها نفتي هستند...پايان سال ۸۸ مصادف بود با توليد ۵۶ هزار بشكه‌اي نفت از آزادگان كه در كمتر از يك سال محقق شد آن هم با مبلغ كمتر از 300 ميليارد تومان، در حالي كه ژاپني‌ها براي توليد همين ميزان 2 ميليارد دلار از ايراني‌ها طلب كرده بودند! اشتباهات غلط و بسيار دور از واقعيات اينپكس كه البته طبيعي هم بود با برآوردهاي مالي بسيار بالا مصادف شد با توليد مطلوب و كم‌‌هزينه توسط شركت‌هاي ايراني.
داستان حضور شركت اينپكس ژاپن در صنعت نفت ايران به روزهايي بر‌مي‌گردد كه رئيس‌جمهور وقت ايران با هيئتي عالي‌رتبه به ژاپن سفر كرد و در آن سفر مقرر شد وزير نفت كشور با اين شركت به توافق برسند.
به گزارش گروه اقتصادی «خبرگزاری دانشجو» روزنامه جوان طی گزارشی درباره واگذاری مجدد میدان نفتی آزادگان به شرکت‌های ژاپنی با وجود خلف وعده قبلی آنها، نوشت: 18 سال پس از معامله «آزادگان» با ژاپني‌ها در سفر رئيس‌جمهور وقت به توكيو، تاريخ باز هم تكرار شد و اهالي سرزمين آفتاب تابان، اين بار به تهران آمدند و قول گرفتند تا يكي از بزرگ‌ترين ميادين نفتي جهان را يك تنه توسعه دهند؛ قولي كه 18 سال پيش دادند اما نماندند و رفتند.
داستان حضور شركت اينپكس ژاپن در صنعت نفت ايران به روزهايي بر‌مي‌گردد كه رئيس‌جمهور وقت ايران با هيئتي عالي‌رتبه به ژاپن سفر كرد و در آن سفر مقرر شد وزير نفت كشور با اين شركت به توافق برسند؛ وزير نفت آن روزها وزير نفت همين روزها بود و در نهايت «دستي» به نشانه توافق داده شد تا مهندسان ژاپني در آينده‌اي نزديك چمدان‌هاي خود را به سمت اهواز ببندند.آزادگان بر حسب قولي كه به ژاپني‌ها داده شده بود شش سال معطل جاري شدن قرارداد بود كه سرانجام در سال 1382 قرارداد توسعه ميدان امضا شد. آنها پس از چند سال مذاكره و تفاهم و توافق و قرارداد و تحقيق به ايران آمدند و كار خود را آغاز كردند؛ «آوانس سياسي» كه در خاك ژاپن به سرعت به ثبت رسيد در خاك ايران با كندي غيرقابل باوري همراه شد. ژاپني‌ها دست روي دست گذاشتند و ايراني‌ها نيز فشاري براي آغاز كار وارد نكردند، اين ميدان نفتي هرچند با عراق مشترك بود اما به دليل عدم ثبات سياسي اين كشور، آن سوي مرز تعطيل بود.با اين وجود ژاپني‌ها، گردش را به كار در ايران ترجيح دادند و بهانه‌ها را يكي پس از ديگري روي ميز ايراني‌ها قرار مي‌دادند؛ از افزايش زمان حفر چاه‌هاي اكتشافي تا مين روبي سطح‌الارض كه اختلافات را به اوج رساند. در دولت نهم اين بهانه‌جويي‌ها به اوج خود رسيد و اولتيماتوم وزارت نفت به اين شركت، با تحركي اندك دفع مي‌شد تا روزي كه اينپكس از فشار آمريكا براي خروج از اين ميدان خبر داد و رسماً با ايراني‌ها خداحافظي كرد ولي 10 درصد از سهم قرارداد خود را حفظ كرد.
در اين شرايط جلسه‌اي اضطراري در شركت ملي نفت برگزار شد تا تكليف اين پروژه مشخص شود؛ شركت‌هاي ايراني برنامه‌هاي خود را ارائه دادند كه در نهايت مقرر شد شركت ملي مناطق نفتخيز جنوب توسعه اين ميدان را بر عهده بگيرند...پيش‌بيني غلط درباره زمان نمكي شدن نفت استخراجي يكي ديگر از اشتباهات طرف ژاپني بود؛ آنها پنج سال پس از توليد را زمان نمكي شدن نفت مي‌دانستند در شرايطي كه پس از توليد ۱۶ هزار بشكه مشخص شد از همان بدو راه‌اندازي نياز به احداث واحد نمكزدايي است.
ضمن اينكه اشتباه محاسباتي قابل تأملي در طرح ژاپن بود به عنوان نمونه آنها اعلام كرده بودند در برخي از لايه‌ها به آب مي‌خوريم در حالي كه با حفاري افقي ۲۰ چاه ديگر در فاز دوم توسعه آزادگان مشخص شد همان لايه‌ها نفتي هستند...پايان سال ۸۸ مصادف بود با توليد ۵۶ هزار بشكه‌اي نفت از آزادگان كه در كمتر از يك سال محقق شد آن هم با مبلغ كمتر از 300 ميليارد تومان، در حالي كه ژاپني‌ها براي توليد همين ميزان 2 ميليارد دلار از ايراني‌ها طلب كرده بودند! اشتباهات غلط و بسيار دور از واقعيات اينپكس كه البته طبيعي هم بود با برآوردهاي مالي بسيار بالا مصادف شد با توليد مطلوب و كم‌‌هزينه توسط شركت‌هاي ايراني.