mohsen32
05-23-2015, 07:17 AM
"هم‌بستر شدن با دشمن، سیاست خشنودسازی و تسلیم و خیانت"، اتهام‌های سنگینی است که سیاست‌مداران نگران افغان از امضای تفاهم‌نامه اطلاعاتی بین امنیت ملی افغانستان و آژانس اطلاعات ارتش پاکستان، isi، بر رهبران حکومت وحدت ملی وارد می‌کنند.
جو بدبینی و نگرانی از تبادل اطلاعات و همکاری بین دو سازمان، افغانستان را چنان درنوردیده که حتی رهبران مجاهدینی که برای مدت‌ها تحت حمایت پاکستان بودند و همچنان رابطه گرمی با اسلام‌آباد دارند، اقدام ریاست جمهوری را نکوهش می‌کنند.
بیش از همه اما حامد کرزی، رئیس جمهور پیشین و امرالله صالح و اسدالله خالد، رئیسان امنیت ملی دوران او از این توافق برآشفته‌اند و باور دارند سیاست تازه دولت اشرف غنی بستر رخنه آی.اس.آی را به معتبرترین نهاد امنیتی کشور فراهم می‌کند.
دو منبع معتبر به بی‌بی‌سی گفته‌اند که حامد کرزی در تماس تلفنی با اشرف غنی از او به تندی انتقاد کرده و ضمن درخواست ابطال فوری تفاهم‌نامه گفته نباید کاری کند که تاریخ افغانستان او را "رهبر بد" لقب دهد.
در میان موجی از واکنش‌های شدید، شورای امنیت ملی افغانستان دیروز اعلام کرد که تفاهم‌نامه‌ای میان اداره امنیت ملی افغانستان و سازمان استخباراتی ارتش پاکستان امضا نشده، و آنچه امضا شده است پیش‌نویس تفاهم‌نامه است.
مشکلی به اسم پاکستان
جدی‌تر از همه‌جا مساله پاکستان در کاخ ریاست جمهوری افغانستان یک نگرانی عمده است. معمای چگونه کنار آمدن با اسلام‌آباد بیشترین وقت رئیس جمهوری را به خود اختصاص داده و راه پر پیچ و خم پایان دادن به "جنگ پنهانی" جاری بین دو کشور، دغدغه اصلی اشرف غنی و مشاورانش است.
یک مشاور ارشد او که به دلیل حساسیت موضوع نمی‌خواهد نامش افشا شود می‌گوید: "ما با یک دشمن وحشی طرف هستیم که بجز نابودی افغانستان به چیز دیگری فکر نمی‌کند."
اشرف غنی دیشب برای آب انداختن سر آتش خشم سیاست‌مداران، میزبان رهبران جهادی و سیاسی در کاخ ریاست جمهوری بود تا درباره تفاهم‌نامه اطلاعاتی که خبر امضای آن واکنش‌های گسترده‌ای برانگیخت، توضیح بدهد و هم مشوره و پشتیبانی آنان را از برنامه صلحش جلب کند.
رئیس جمهور غنی که در هشت ماه نخست حکومت وحدت ملی‌اش سیاست متفاوت و جسورانه‌ای برای نزدیکی با پاکستان در پیش گرفت، با کوهی از مخالفت‌ها روبروست و سعی می‌کند اجماع رهبران سیاسی را به وجود آورد.
رئیس جمهور غنی، تا به حال سیاست‌هایی را در قبال پاکستان دنبال کرده است که برای سلف او به عنوان خط قرمزهای جدی مطرح بود.
او با آرزوی صلح با طالبان که شماری زیادی باور دارند پاکستان به رهبری این گروه پناه داده است، کارت‌های عمده‌اش را بازی کرده‌است.
به اعزام نخستین دسته از افسران ارتش برای آموزش در آکادمی کاکول پاکستان تن داده، برخلاف عرف دیپلماتیک به دیدن ژنرال‌های پاکستانی به مقر فرماندهی ارتش در راولپندی رفته، علیه گروه‌های شورشی ضد دولت پاکستان در خاک افغانستان دست به ماشه برده و سرانجام هم این تفاهم‌نامه را امضاء کرده‌است.
گرچه در این هشت ماه تغییراتی در گفتار رهبران پاکستان برای کشاندن طالبان به میز مذاکره دیده می‌شود، ولی در عمل کوچک‌ترین نشانه‌ای از تغییر نه تنها دیده نشده که بحران ناامنی افغانستان وارد یک مرحله خطرناک‌تر هم شده‌است.
نواز شریف، نخست‌وزیر پاکستان ده روز پیش به کابل آمد و گفت که طالبان هیچ گزینه‌ای جز رو آوردن به گفتگوهای صلح با کابل ندارد.
این سفر ده روز پس از دیدار هیات سیاسی طالبان با نمایندگانی از کابل صورت گرفت که بر اساس گزارش‌ها با حمایت پاکستان انجام شد. قرار است دور دوم مذاکرات غیررسمی دهم ماه ژوئن در قطر انجام شود و پیش از آنهم انتظار می‌رود رئیس جمهور غنی به دوحه سفر کند.
حالا دولت افغانستان رهبران سیاسی را با دو پرسش سخت مواجه کرده‌است: آیا صلح با پاکستان به نفع افغانستان است یا نه؟ اگر پاسخ بله باشد، سوال بعدی این است که چه سازوکاری برای آن وجود دارد؟
آقای غنی بارها گفته که صلح بهایی دارد، اما نباید بهای آن سنگین‌تر از جنگ باشد. صرف نظر از جد و جهدهای سیاسی و نتیجه احتمالی آن، به‌نظر می‌رسد رئیس جمهوری افغانستان بهای چنین صلحی را به گردن گرفته‌است.
در محافل غیر رسمی صحبت از این است که سیاست تازه آشتی جویانه دولت افغانستان با پاکستان را می‌توان در گرو ضرب‌الاجلی که گفته می‌شود دو ماه دیگر از آن باقی است، دانست و اگر آقای غنی هم از قول و قرار پاکستان سرخورده شود، شاید همان راهی را برود که دولت‌های پیشین پیموده‌اند.
جو بدبینی و نگرانی از تبادل اطلاعات و همکاری بین دو سازمان، افغانستان را چنان درنوردیده که حتی رهبران مجاهدینی که برای مدت‌ها تحت حمایت پاکستان بودند و همچنان رابطه گرمی با اسلام‌آباد دارند، اقدام ریاست جمهوری را نکوهش می‌کنند.
بیش از همه اما حامد کرزی، رئیس جمهور پیشین و امرالله صالح و اسدالله خالد، رئیسان امنیت ملی دوران او از این توافق برآشفته‌اند و باور دارند سیاست تازه دولت اشرف غنی بستر رخنه آی.اس.آی را به معتبرترین نهاد امنیتی کشور فراهم می‌کند.
دو منبع معتبر به بی‌بی‌سی گفته‌اند که حامد کرزی در تماس تلفنی با اشرف غنی از او به تندی انتقاد کرده و ضمن درخواست ابطال فوری تفاهم‌نامه گفته نباید کاری کند که تاریخ افغانستان او را "رهبر بد" لقب دهد.
در میان موجی از واکنش‌های شدید، شورای امنیت ملی افغانستان دیروز اعلام کرد که تفاهم‌نامه‌ای میان اداره امنیت ملی افغانستان و سازمان استخباراتی ارتش پاکستان امضا نشده، و آنچه امضا شده است پیش‌نویس تفاهم‌نامه است.
مشکلی به اسم پاکستان
جدی‌تر از همه‌جا مساله پاکستان در کاخ ریاست جمهوری افغانستان یک نگرانی عمده است. معمای چگونه کنار آمدن با اسلام‌آباد بیشترین وقت رئیس جمهوری را به خود اختصاص داده و راه پر پیچ و خم پایان دادن به "جنگ پنهانی" جاری بین دو کشور، دغدغه اصلی اشرف غنی و مشاورانش است.
یک مشاور ارشد او که به دلیل حساسیت موضوع نمی‌خواهد نامش افشا شود می‌گوید: "ما با یک دشمن وحشی طرف هستیم که بجز نابودی افغانستان به چیز دیگری فکر نمی‌کند."
اشرف غنی دیشب برای آب انداختن سر آتش خشم سیاست‌مداران، میزبان رهبران جهادی و سیاسی در کاخ ریاست جمهوری بود تا درباره تفاهم‌نامه اطلاعاتی که خبر امضای آن واکنش‌های گسترده‌ای برانگیخت، توضیح بدهد و هم مشوره و پشتیبانی آنان را از برنامه صلحش جلب کند.
رئیس جمهور غنی که در هشت ماه نخست حکومت وحدت ملی‌اش سیاست متفاوت و جسورانه‌ای برای نزدیکی با پاکستان در پیش گرفت، با کوهی از مخالفت‌ها روبروست و سعی می‌کند اجماع رهبران سیاسی را به وجود آورد.
رئیس جمهور غنی، تا به حال سیاست‌هایی را در قبال پاکستان دنبال کرده است که برای سلف او به عنوان خط قرمزهای جدی مطرح بود.
او با آرزوی صلح با طالبان که شماری زیادی باور دارند پاکستان به رهبری این گروه پناه داده است، کارت‌های عمده‌اش را بازی کرده‌است.
به اعزام نخستین دسته از افسران ارتش برای آموزش در آکادمی کاکول پاکستان تن داده، برخلاف عرف دیپلماتیک به دیدن ژنرال‌های پاکستانی به مقر فرماندهی ارتش در راولپندی رفته، علیه گروه‌های شورشی ضد دولت پاکستان در خاک افغانستان دست به ماشه برده و سرانجام هم این تفاهم‌نامه را امضاء کرده‌است.
گرچه در این هشت ماه تغییراتی در گفتار رهبران پاکستان برای کشاندن طالبان به میز مذاکره دیده می‌شود، ولی در عمل کوچک‌ترین نشانه‌ای از تغییر نه تنها دیده نشده که بحران ناامنی افغانستان وارد یک مرحله خطرناک‌تر هم شده‌است.
نواز شریف، نخست‌وزیر پاکستان ده روز پیش به کابل آمد و گفت که طالبان هیچ گزینه‌ای جز رو آوردن به گفتگوهای صلح با کابل ندارد.
این سفر ده روز پس از دیدار هیات سیاسی طالبان با نمایندگانی از کابل صورت گرفت که بر اساس گزارش‌ها با حمایت پاکستان انجام شد. قرار است دور دوم مذاکرات غیررسمی دهم ماه ژوئن در قطر انجام شود و پیش از آنهم انتظار می‌رود رئیس جمهور غنی به دوحه سفر کند.
حالا دولت افغانستان رهبران سیاسی را با دو پرسش سخت مواجه کرده‌است: آیا صلح با پاکستان به نفع افغانستان است یا نه؟ اگر پاسخ بله باشد، سوال بعدی این است که چه سازوکاری برای آن وجود دارد؟
آقای غنی بارها گفته که صلح بهایی دارد، اما نباید بهای آن سنگین‌تر از جنگ باشد. صرف نظر از جد و جهدهای سیاسی و نتیجه احتمالی آن، به‌نظر می‌رسد رئیس جمهوری افغانستان بهای چنین صلحی را به گردن گرفته‌است.
در محافل غیر رسمی صحبت از این است که سیاست تازه آشتی جویانه دولت افغانستان با پاکستان را می‌توان در گرو ضرب‌الاجلی که گفته می‌شود دو ماه دیگر از آن باقی است، دانست و اگر آقای غنی هم از قول و قرار پاکستان سرخورده شود، شاید همان راهی را برود که دولت‌های پیشین پیموده‌اند.