جمله را کامل کنید.......

[Anoosh]

دست یارم را محکم‌تر گرفتم و دستان لطیفش را در میان دستان خود فشرده و در چشمانش خیره شدم
این لحظات دوست داشتنی که ضربان قلبم لحظه به لحظه تند تر و تندتر می زدند. بی گمان یکی از بهترین لحظات عمرم بود .
دستش را رها و با کف دست مو های سیاه بلندش را آهسته نوازش کردم ، لبخند زیبائی بر لبهای زیبایش ِنشست ، تو گوئی با زبان بی‌زبانی فریاد می‌زد که آماده بوسیده شدن است، صورتم را به صورتش نزدیک و لبانش را به دقت نشانه گرفتم که تاگهان صدای باز شدن درب کلبه را شنیدیم و. ...

[! Paradox]

دست یارم را محکم‌تر گرفتم و دستان لطیفش را در میان دستان خود فشرده و در چشمانش خیره شدم
این لحظات دوست داشتنی که ضربان قلبم لحظه به لحظه تند تر و تندتر می زدند. بی گمان یکی از بهترین لحظات عمرم بود .
دستش را رها و با کف دست مو های سیاه بلندش را آهسته نوازش کردم ، لبخند زیبائی بر لبهای زیبایش ِنشست ، تو گوئی با زبان بی‌زبانی فریاد می‌زد که آماده بوسیده شدن است، صورتم را به صورتش نزدیک و لبانش را به دقت نشانه گرفتم که تاگهان صدای باز شدن درب کلبه را شنیدیم و. ...

و لحظه‌ی عاشقانه ما ناگهان در هم شکست. هر دو با وحشت به سمت در برگشتیم. قامت مردی بلندبالا و سالخورده در چارچوب در نمایان شد؛ صورتش زیر سایه‌ی کلاه حصیری‌اش پنهان بود، اما چشمانش با کنجکاوی و کمی تعجب به ما خیره شده بودند.

پیرمرد، بدون هیچ حرفی، با یک دست به در تکیه داده بود و با دست دیگر، چوبدستی‌اش را محکم گرفته بود. سکوتی سنگین و پر از سوال بین ما حاکم شد. آیا او صاحب کلبه بود؟ آیا از ورود بی‌اجازه‌ی ما عصبانی شده بود؟ قلبم هنوز از لحظه‌ی پیش تند می‌زد، اما این بار نه از عشق، بلکه از اضطراب!

[Anoosh]

مرد که از تعجب دهانش نیمه باز مانده بود فریاد بر آورد ای غریبه ها شما کیستید و در خانه من چه می‌کنید؟
گفتم ای مرد شریف ما در این دشت و کوهسار راه خود را گم کرده ایم و از فرط خستگی و به گمان اینکه در این کلبه کسی زندگی نمی‌کند برای لحظه ای استراحت وارد آن شدیم و حال اگر اجازه دهی اینجا را ترک مینمائیم و به دنبال کار خود می‌رویم
مرد پیر که کمی آرامش یافته بود جلوتر آمد و گفت گمان کردم که شما راهزنید پس اگر به قصد استراحت به کلبه من آمده اید بسیار خوش آمدید
سپس به ما گفت تا بنشینیم و چون دید گرسنه ایم برایمان غذای مختصری آورد
پس از صرف غذا از او تشکر کرده و برخاستیم تا کلبه او را ترک کنیم اما پیرمرد به ما گفت فرزندانم شب نزدیک است و اینجا در شب راه ها پر از خرس و گرگهای وحشی است و بیم آن دارم که به شما آسیب رسانند کمی صبر کنید تا پسرم که در مزرعه مشغول کار است برگردد تا او را که با حیوانات وحشی اینجا دوستی و مودت دیرینه دارد همراه شما کنم تا شما را در شهر به منزل برساند ....