گل و خاطره....قلم بارونی من

[!!farzane!!]

در فرو بسته ترین دشواری

در گرانبارترین نومیدی،بارها بر سر خود بانگ زدم:"هیچت ار نیست مخور خون جگر، دست که هست!"بیستون را یاد آر، دستهایت را بسپار به کارکوه را چون پَرِ کاه از سر راه بردار!وَه چه نیروی شگفت انگیزیستدستهایی که به هم پیوسته ست...!

[!!farzane!!]

[!!farzane!!]

[!!farzane!!]

گر تو آزاد نباشی، همه دنیا قفس است...!تا پر و بال تو و راه تماشا بسته ست،هر کجا هست، زمین تا به ثریا قفس است...!تا که نادان به جهان حکمروایی دارد،همه جا در نظر مردم دانا قفس است...!

[!!farzane!!]

این دلاویزترین حرف جهان را همه وقتنه به یک بار و به ده بار، که صد بار بگو«دوستم داری؟» را از من بسیار بپرس«دوستت دارم» را با من بسیار بگو"فریدون مشیری"

[!!yalda!!]

نسبت عشق به من نسبت جان است به تن
تو بگو من به تو مشتاق‌ترم یا تو به من؟

زنده‌ام بی‌تو همین قدر که دارم نفسی
از جدایی نتوان گفت به جز آه سخن

بعد از این در دل من، شوق رهایی هم نیست
این هم از عاقبت از قفس آزاد شدن

وای بر من که در این بازی بی‌سود و زیان
پیش پیمان‌شکنی چون تو شدم عهدشکن

باز با گریه به آغوش تو برمی‌گردم
چون غریبی که خودش را برساند به وطن

تو اگر یوسف خود را نشناسی عجب است
ای که بینا شده چشم تو ز یک پیراهن