شعرطنز

[!__Miss__!]

گفتــــم غم تو دارم
گفتـــــا زیاد یا کم؟

گفــــــتم زیاد خیـلی
گفتـــــا بقـدر لیـلی؟

گفتـــم فزونتر از آن
گفتــا بگو به قــرآن؟

گفتم چه جای شک است؟
گفت: احتـیاط شرط است

گفتم دلت ز سنگ است
گفتا نه، مَـیل جنگ است

گفتم به لب رسیده جانم
گفتـــا به من چه؟ جانم!

گفتــــــــم ترَحُّـم ات کو
گفتا به من، پول ات کو؟

گفتــــــم دلـم کباب است
گفتا مرا چه باک است؟!

گفتـــــــــم بـه من نگاهی
گفتــــــا شمــــا کِـــیاهی؟

گفتـــــــــــم اسیــر چشمت
گفتـــــــا که اوووف ز دستت

گفتــم اجازه هست سوالی
گفتــــا بگــو چـه خواهی؟

گفتـــــم کـمی پول قـرض
دور شــد تــا لب مرز...

[!__Miss__!]

از آن روزی که اینترنت خریدم
محبّت از زنم دیگر ندیدم

هزاران حرف نامربوط گاهی
از این همسایه هایم می شنیدم

گرفتار بلایی خانمانسوز
شدم از روز اوّل تا به امروز

نه شبها روی میزم شام دارم
نه از دستش دلی آرام دارم

مرتّب می خورد قطاب و پشمک
شده تفریحش ارسال پیامک

زنم با دوستانش می کند چت
عوض هم می کند روز ی دو تا خط

دریغ از اعتنا بر کار منزل
بلا بر جان مردم گشته نازل

همه داریم درد جانگدازی
به دل از دست دنیای مجازی

خدایا کی قدیما این چنین بود
دل ما کی تنوری آتشین بود؟

همه دلشاد و فکر شب نشینی
دعامان "خیرازعمرت ببینی"

عجب اسب چموشی داشت بابا
کجا ماشین و گوشی داشت بابا؟

ولی حالا گرفتار عذابیم
همه دلواپس و در اضطرابیم

الهی درد مردان را دوا کن
زنان را زود از اینترنت جدا کن

[!__Miss__!]

عشق یعنی اینکه تو باور کنی
می توانی یک نفر را خر کنی

کذب را هنگام فعل مخ زنی
آنچنان گویی که خود باور کنی

با دروغی جور شد گر امر خیر
راست را هرگز مبادا شرکنی

عشق همچون طایری توخالی است
راست گر در آن رود پنچر کنی

می شود چون موم در دستت اگر
از خودت حرف قلمبه در کنی

می توانی گر چه هستی بی سواد
شعرهای خوشگلی از برکنی

خیز و جهدی کن چو حافظ تا مگر
وصف جام و باده و ساغر کنی

بعد یک مقدار تمرین، کذب محض
می شود جاری چو لب را تر کنی

می شود او عاشق تعریف هات
اندکی لب را اگر ترتر کنی!

نزد اختر چون که بنشینی مباد
وصف چشم و ابرو ی زیور کنی

پیش زیور نیز چون هستی مباد
نقل رنگ گیسوی آذر کنی

روی هم رفته نباید پیش زن
صحبت از معشوقه ای دیگر کنی

از دروغت خار گل می گردد و
می شود تقدیم یک بهتر کنی

گر پسر هستی بیابی دختری
یا اگر هم دختری، شوهر کنی

اینچنین عشقی است عشق پرفروغ
زندگی روی ستون ها ی دروغ

[!__Miss__!]

بی همگان به سر شود، بی تو مگر نمی شود ؟!
در دل بی قــــرار من عشق تو شـــر نمی شود

گر نروی تو از برم من بگریزم از درت
موهبتی برای من مثل سفر نمی شود

لطف کن ای نگار من دور شو از کنار من
با دو – سه متر فاصله رفع خطر نمی شود

کور شد اشتهای من، ناز نکن برای من
قندُ و عسل برای تو مثل پسر نمی شود !

اسب خیالِ شعر من می رمد از کنار تو
عشوه ی بیهوده نکن اسب که خر نمی شود

هرچه کنی به خود کنی گر همه نیک و بد کنی
دامن ضد آبِ من یک ذره تر نمی شود

سرو چمان من دگر همدم گل نمی شود
میل چمن نمی کند سیخ جـگر نمی شود !

[!__Miss__!]

چشم هایت به خدا مَنشأ هر مُشکل بود

بَه چه سرسبز ؛ چه زیبا؛ چقــد خوشگل بود !

صبح که از خواب بیدار شـدی فهمیدم

مشکل از چَشم که نه کُلُّـهم از ریمِل بود

[!__Miss__!]

کبوتر با کبوتر چیپس با ماست
دروغ میگه طرف خوشکل تر از راست

تو این دنیای مرموز مجازی
که نه پیداست کی دزده کی قاضی

که اقدس توش شده ریتا و مهسا
بطول خانم شده مهناز و طناز

کامنت و لایک و پست و چسب بینی
تو هر برنامه مجبوری ببینی

طرف داره نخ قالی میریسه
کامنت داده ی هفته س انگلیسه

طرف بیش از یه سال یار با ماست
میگفت سولماز اسمش شکل پریاست

پریشب تازه فهمیدیم عاقاست
کبوتر با کبوتر چیپس با ماست

[!__Miss__!]

از آن روزی که اینترنت بنا شد
زن خونه ز مرد خود جدا شد
نه چای آماده و نه استکانی
دریغ از پختن یک لقمه نانی
سر صبحی که پی جو تا سحرگاه
موبایلش روشنه هر گاه و بی گاه
گهی اینترنت و واتس آپ و گه چت
پیامک میزنه این خط به اون خط
خیالش نی بچه ش داره میمیره
خوراکش خورده یا اینکه نخورده
خیالش نی که مردش خسته و زار
میاد خونه شبانگاهان سر کار
سرش توی موبایلش هی میخنده
پیامک میزنه خالی میبنده
بجای همدمی با مرد خونه
موبایلا روز و شب همدمشونه
الهی این موبایلا را تو بشکن
دل بیچاره ی مردا رو نشکن
قدیما مرد و زن همراه و همدل
حالا همدم شده خط ایرانسل
الهی کابل اینترنت جدا شه
موبایلا از دست زن ها رها شه
از آن روزی که این تانگو بنا شد
زن خونه ز مرد خود جدا شد