گله ها را بگذار !
ناله ها را بس كن !
روزگار گوش ندارد كه تو هي شِكوه كني !
زندگي چشم ندارد كه ببيند اخم دلتنگِ تو را !
فرصتي نيست كه صرف گله و ناله شود !
تا بجنبيم تمام است تمام !
مهر ديدي كه به برهم زدن چشم گذشت …؟
يا همين سال جديد !
باز كم مانده به عيد !
اين شتاب عمر است …
من و تو باورمان نيست كه نيست !
آموختم که هیچ دارویی ،
نمیتواند همچون " اُمید "
آدمی را ایستاده نگه دارد !
آموختم که در همه حال
و همه وقت باید عشق ورزید
حتی در زمان خستگی ، بیماری و یاس .
آموختم که جنگیدن همیشگی برای نداشته ها
چشم ها را به روی داشته هایمان می بندد
گاهی باید با خیالی آسوده زندگی کرد
رها از هر نبردی و شکستی . . .
آموختم که هیچ دارویی ،
نمیتواند همچون "اُمید"
آدمی را زنده نگه داشته باشد !
زندگی بیاورد ، عشق ببخشد
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
کاربرانی که این تاپیک را مشاهده کرده اند: 0
مجوز های ارسال و ویرایش
