ایران، دیار عاشقی هایم"
گاهی عاشقانه به اطراف خود نگاه کن به آنجایی که بسیاری از زیبایی هایش بی خبرند. زیبایی هایش را ثبت و تقدیم کن به کسانی که آسمان را آنگونه که تو می بینی نمی بینند
"ایران، دیار عاشقی هایم"
هیچ کجا خانه ی پدری نمیشود، جایی که بوی بچگی هایت را میدهد، از در رنگ و رو رفته ی کهنه اش که وارد میشوی، صدای خنده و بازی های بچگی ات را میشنوی، چشم هایت را میبندی و در خاطراتت جان میگیری، صدای کودکی را میشنوی که در گوشه های حیاط و پشت درختها قایم موشک بازی میکند، میخندد و با خنده اش شبیه بچگی هایت ذوق میکنی، مگر میشود چنین جایی بود و شاد نبود؟ مگر میشود عطر متفاوتِ غذای مادرت را استشمام کنی وخوشحال نباشی؟ اصلا مگر میشود کنار مادرت بنشینی، چند استکان چایِ “اجباری اش” را بنوشی و احساس خوشبختی نکنی؟ مگر می شود آغوش گرم پدر و احساس تعلق به هر چیزی که در اطرافت هست را از یاد ببری، بهترین گوشه ی دنیا خانه ایست که کودکی هایت میان گُل های باغچه اش نفس میکشد و در حوض خانه ش بازی می کند. بهترین کاخ دنیا را هم که برایت بسازند، هیچ کجا خانه ی پدری نخواهد شد
اصفهان.شهر تاریخی زواره
عکاسی عاشقانه.داریوش فردی پور
بیاد تمامی پدرانی که آسمانی شدند
کاربر برتر مـاه
