ز بــــوی زلف تــــو مفتــونم ای گلز رنـــگ روی تــــو دلخــونم ای گلمــن عـــاشق ز عشقت بی قرارمتو چون لیلی و من مجنونم ای گل
ز بــــوی زلف تــــو مفتــونم ای گلز رنـــگ روی تــــو دلخــونم ای گلمــن عـــاشق ز عشقت بی قرارمتو چون لیلی و من مجنونم ای گل
مـــــو که آشفتــه حالم چون ننالمشکستــــه پر و بالـــــم چون ننالمهمــــه گـویند فـــــلانی چند نالیتــــو آیــــی در خیــــالم چون ننالم
دلا از دست تنــــهایی بــه جانمز آه و نـــــالــــهٔ خــــود در فغانمشبــــــان تــــــــار از درد جداییکنـــــد فـــریاد مغــــز استخوانم
مـــــو آن دلدادهٔ بـــــــی خانمانممـو آن محنت نصیب سخت جانممـــو آن سرگشته خارم در بیابانکــه چون بادی وزد هر سو دوانم
به خنجــــــر گــــر برآرند دیدگانمدر آتش گـــــر بسوزند استخوانماگــــــر بر ناخنـــــانم نــی بکوبندنگیـــــرم دل ز یــــار مهـــــــربانم
تو دوری از برم دل در بـــرم نیستهــــوای دیگــری اندر سرم نیستبه جـــــان دلبـــرم کــز هر دو عالمتمنـــای دگـــر جـــــز دلبرم نیست
دلــــی دیــــرم خــــــریدار محبتکــــــز او گـــرم است بازار محبتلباســـــی دوختــــم بر قامت دلز پــــــود محنت و تــــــــار محبت
اگـــــر دل دلبـــــره، دلبــر کدومهو گر دلبــــــر دله، دل را چه نومهدل و دلبــــــر بـه هـم آمیته وینمندونــــم دل کــــه و دلبــر کدومه
بود درد مــــــو و درمونـم از دوستبود وصل مــو و هجرونـم از دوستاگر قصــــــابم از تـــن واکره پوستجدا هـــرگز نگـرده جونم از دوست
نمـــــی دونــم دلم دیوانهٔ کیستکجــــــا آواره و در خـــــانهٔ کیستنمـــــی دونم دل ســــر گشتهٔ مواسیــــــر نرگس مستـــانهٔ کیست