من هنوزم همون آدم سابقم

[mohamad.uk]

من هنوزم مثل قبلنا آدم حساسیم و هر مسئله کوچیکی فکرمو درگیر میکنه,هنوزم مثل قبلنا نازک نارنجیم و از چیزایی دلخور میشم که حتی فکرشم نمیکنی, هنوزم که هنوزه تا تقی به توقی میخوره گریه میکنم, بازم مثل قدیما زود عصبی و غیرقابل کنترل میشم
من هنوزم همون آدم سابقم...هنوزم مثل قدیما میترسم ازاینکه چیزایی رو که دوست دارم از دست بدم...حتی بیشتر از اونوقتا
اما یاد گرفتم وقتی ترسیدم
وقتی دیر رسیدم
وقتی تنهام گذاشتن
وقتی اشک ریختم
وقتی قلبم لرزید
به روی خودم نیارم...
اینو روزگار بهم فهموند که باید برای خودم زندگی کنم,مستقل باشم و روی پاهای خودم وایسم و تحت هرشرایطی باید به خودم اعتماد داشته باشم,آدم بیخیالی نیستم درواقع هیچوقت نبودم اما یاد گرفتم درگیر هیچ چیزی نشم
حالا دیگه میدونم اگه خیالی بَرَم داره,کُلام پسِ معرکه ست...گذر زمان باعث شد افکار و باورام تکمیل شن بدون اینکه ذات,حقیقت و وجودم تغییری کنه
من همون آدم سابقم که حالا با یک دنیا تجربه,دیگه واقع بین شده و تمام سعیشو میکنه حقیقت هر مطلبی رو هرچند تلخ, قبول کنه

[mohamad.uk]

از چیزهای الکی دست برداریم...
از الکی صبر کردن،از الکی وفادار ماندن،از الکی شب زنده داری کردن و پاشویه کردن رابطه ای که نفس های آخرش را می کشد...
مرگ یکبار شیون یکبار...
از رابطه ای که پر از اما و اگر و چرا باشد باید دل کند.
آدم ها عاشق خوبی و زیبایی و آرامش می شوند آدم ها مهربانی و باهم بودن را دوست دارند،مگر کسی هست که جنگ و دعوا را دوست داشته باشد؟مگر کسی هست که عاشق خورد شدن غرورش شود؟
دست بکشیم از آدمی که کنارش اشکهایمان جاریست،
کنارش بغض مهمان همیشگی مان است،
دست بکشیم از آدمی که هر لحظه ترس نبودنش را به جانمان می اندازد...
باور کنیم تنهایی اشک ریختن،تنهایی بغض کردن عاقلانه تر از ماندن در کنار کسیست که حواسش به دلمان نیست...