کاربر برتر مـاه
دوستت دارم
حتی
اگر قرار باشد
عمری بی چراغ در حسرت یافتنت
تمام پس کوچه های شهر را زیر باران قدم بزنم
باران گرفته است
هرکس
به زیر حفاظی کشیده سر
مرا چه باک ز باران
که گیسوان تو
چتری گشوده اند
زنها گاهی عاشقانه هایشان را دم می کنند
و می شود همان چای خوشرنگ
با عطر هل و دارچین که کنار حبه قندی از عشق چقدر می چسبد
گاهی دلدادگی هایشان را هر شب همراه با عطر مریم در خانه می پاشند
و هر صبح با تک بوسه ای دلت را نشانه می روند.
زنها گاهی دوستت دارمهایشان را زیر باران با تو بی چتر قدم می زنند
و گاهی ناگهان سکوت می کنند
و تو باید آنقدر مرد باشی که سکوت را در عمق چشمانشان معنا کنی
باران مردانه میبارد و اشک های من زنانه …
بی خیال بوی خاک باران خورده ای
که هنوز روی انتظار من ایستاده است
به ته مانده ی احساسی چنگ می زنم
که دیگر زیر بار بی شرفی عشق نمی رود
باراڹ که می بارد
جایت زیر چتــر احساسـم
خالی است
خاطــراتت
چه زیبا چکه می کند دروجودم
باخیــال بودنــت
قدم می زنــم تا بیایی
من باران و آمــدنت را دوست دارم
کوچه های خیس “حافظـه ی خوبـی” دارند!
می توانی زیرِ تمامِ حرفهایت بزنی
حتی می توانی وجودش را انکار کنی
اما یک کوچه پر از خاطرات و نم نمِ باران
کافیست تا بدانی که هیچ وقت “دروغگـوی خوبـی” نبوده ای …
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
کاربرانی که این تاپیک را مشاهده کرده اند: 0
مجوز های ارسال و ویرایش
