شیرین عسلم ، شهد شکر ، دلبر نازم !
با آب نبات لب قنـــــدت بنـــــــــوازم

بد عادت هر بوسه ی طعم شکــــلاتم
یک روز نباشی تو بگــــــو با چه بســازم؟

شاتـــــوت به خونم بچکان بیشتر از پیش
لذت بدوان در رگ پرسوز و گدازم

شیــــرینی و با تیشه به جان تو میافتم
فرهادم و از کــــــــوه چرا کاه نسازم؟

بگذار در آغـــــــوش تو آرام بگیــــرم
ممنــوع نکن خاسته ی غیر مجــــازم

باید بمکــــــــــــم آتش نوبر شدنت را
خاتــــــــون اناری! نده پس دست درازم

نوشت ملکه! گرچه که با نیش، قشنگ است
تنها نه فقط بوسـه که من طالب گـــازم

کندوی طبیعـی لبت "منطقه ویژه"ست
حتا عســـــــــــــلویه ندهد اینهمه فازم

باید سر خرمــــــــای بمت شرط ببندم
هرچند در این بازی، چون ارگ ببازم

تنها تو "الف" هستی و از "اشهد" هر بار
رو سوی تو جز "شهــد" نخانم به نمازم

شاعر تویی و هر غزلم طعم لب توست
بگـــــــــذار شود فاش برای همه رازم