اصلا بعضیها آمدهاندکه معجزه زندگی آدم باشند!
میآیند که وسط بدبختی های روزمرهات،برای لحظاتی هم که شدهپرت شوی وسط خوشبختی...
میآیند که حتی وقتی از دردهایت برایشان حرف میزنی،
از اینکه او را داری که اینطور دو جفت گوش شدهبرای شنیدن حرفهایت، کیف کنی و یکهو دردهایت فراموشت شوند.
اصلا بعضیها انقدر با خودشان معجزه میآورند که اگر یک روز نباشند،
همین نبودنشان میشودبزرگ ترین درد زندگی...
دردی که هیچ معجزهای نمیتواند کمرنگش کند...