دوستان معجزه زندگیند.
گاه در اوج غم و غصه و درد،
یادی از خنده و یا لبخندی
گرهی از دل پردرد تو را وا بکند،
مرهم زخم تو پیدا بکند.
گرچه شاید،

حتی،

نه تو او را دیدی
و نه امید به دیدارش هست.
ولی از بوی خوش پاکی و زیبایی او
که در این نزدیکی است،
دل طوفان زده ات گرم شود.
و تو خود میبینی
غرق شادی شده ای.
همه، شادی شده ای.
پس تو هم باور کن

دوستان معجزه زندگین