کاش سوره ای به نام "پدر" بود
که این گونه آغاز میشد:
قسم به قلب دوست داشتنیت .
قسم به آغوش گرمت که پناگاه من بود .
قسم به مهربی پایانت .
قسم به گوله بارخستگی هات .
قسم بر پینه ی دستانت، که بوی نان میدهد .
و قسم بر چشمان همیشه نگرانت...
قسم بر بغض فرو خورده ات که شانه ی کوه را لرزاند .
قسم بر غربتت،
قسم به تنهائیت تا بودی .
وقتی هیچ بهشتی زیر پایت نیست
سلامتی پدران عزیز
بیاد پدران سفر کرده..
کاربر برتر مـاه
