امروز آمده ام از عشق بگویم، از تنفسی عمیق در هوای آلوده ی شهری که مجال نفس کشیدنم نمی دهد. از شاد زیستن در دیاری که زندگی یکایک مردمانش پر از درد و غم است. از احساس خوشبختی میان دوستانی که خوشبختی را بیشتر از یک شوخی نمی دانند!
نیامده ام با نوشتن سرم را گرم کنم که حوصله ام سر نرود، آمده ام که باشم. آمده ام از تو بنویسم. تویی که رنگ را به زندگی خاکستری من پاشیدی. تویی که احساس خاکستر شده ی من را شعله ور کردی. فقط و فقط تویی که تک تک این جملات را با تمام وجود درک می کنی. می دانی که با احساست در دل من آنچنان زلزله ای به پا کردی که دیگر اثری از آن خانه های تنگ و تاریک باقی نمانده است. تو آمدی و شب تاریک و ترسناک دلم را با روی همچو ماهت روشن کردی. سالهای سال بود در آسمان دلم، هر روز و هر شب به دنبال ستاره ی کوچکی می گشتم تا کورسویی را در روبرویم روشن سازد! تو که آمدی می خواهم ترک عادت کنم، می خواهم دستت را در دستم بگیرم و چشم هایم را ببندم. می دانم با وجود تو در کنارم، هیچوقت به بیراهه نخواهم رفت.
می خواهم شریک زندگیم باشی...می دانی چرا؟ چون نمی توانم به آینده ای فکر کنم که جای تو کنارم خالی باشد. چون به عشق رسیده ام و کسی که به عشق رسیده است، به هیچ چیز کمتر از آن راضی نمی شود. می دانم که راهم درست است و این راه را با تمام وجود دنبال می کنم، پا پس نمی کشم، می خواهد آسمان نزول کند یا زمین عروج، برای من فرقی نمی کند، چون می دانم که از خدای بزرگ فقط و فقط زندگی کنار تو را می خواهم و برای رسیدن به این آرزو به هر کاری تن می دهم. خوب می دانی که حتی از جانم برای تو دریغ نمی کنم، چون این جان، بدون وجود تو، همان روح آزرده و افسرده و خاکستری است که هیچ امیدی به زندگی نداشت! فکر زیستن کنار توست که این روزها تحمل همه ی سختی ها را برایم آسان کرده است. با من بمان که من به جای تو گریه کنم، برای تمام سختی های زندگیت! آخر می دانی...تاب دیدن اشکهای تو را ندارم!
بیا با هم بمانیم که به دنیا ثابت کنیم عشق دیگر یک افسانه نیست...می توانیم...کنار هم...می شود. بیا تا کنار هم به همه ی آدمهای نا امید این دنیا نشان دهیم که عشق یعنی زندگی، زندگی یعنی عشق! جملاتم آرمانی است...شاید هرکسی که این نوشته را می خواند، آن را رویاهای یک انسان خیال پرداز ببیند، ولی من و تو می دانیم که عاشقی چه عالمی دارد...بگذار هرکس هرچه می خواهد بگوید...هر کس هر فکری می خواهد راجع به من بکند...برایم مهم نیست! من تصمیم گرفته ام در زندگی فقط برای یک چیز اهمیت قائل باشم، عشق...عشق...عشق! پس دوستت دارم تا پایان عشق...چون عشق را پایانی نیست!
عشق من؟ بذار کل دنیا به من و تو، به عشق قشنگی که بینمونه، حسودی کنن! من تا تو رو دارم هیچ غمی ندارم تو زندگیم عزیز دلم... تا همیشه ی همیشه کنارتم و نمی ذارم یه لحظه تنها باشی :* عشق کلمه بزرگیه، بیا کاری کنیم که عشق به ما حسودی کنه، به خوبی هامون، به خوشحالی هامون
دوستتتتتتتتتتتت دارمممممممممممممممممممممم مممممممممممممممممممم عزیزم
باورم نمی شود!
من؛ تو؛ عشق؛ علاقه شدید قلبی؛ زندگی تا ابد در کنار هم! مگر می شود؟!
مگر قرار نبود انسان به رویاهایش نرسد؟!
من این نبودم که اکنونم و هر آنچه هستم را مدیون توام...
با زبان و با قلم نمی توان مهربانیهایت را سپاس گفت!
زبانم قاصر است از گفتن عمق این حقیقت، که من بی تو موجود بی هدفی بیش نبودم؛
و قلم ناتوان است از نگاشتن این زیبایی بی حد و حصر، که
(...) من با تو خوشبخت ترینم!
کاربر برتر مـاه
