خرما نتوان خورد از این خار که کشتیم

[pantea]

خرما نتوان خورد از این خار که کشتیم
دیبا نتوان بافت از این پشم که رشتیم ما را عجب ار پشت و پناهی بود آن روز کامروز کسی را نه پناهیم و نه پشتیم