گفتارت فرش ایرانی‌ست
و چشمانت گنجشککان دمشقی
که می‌پرند از دیواری به دیواری
و دلم در سفر است چون کبوتری بر فراز آب‌های دستانت
و خستگی در میکند در سایه‌ی دیوارها…
و من دوستت دارم
می‌ترسم اما که با تو باشم
می‌ترسم که با تو یکی شوم
می‌ترسم که در تو مسخ شوم
تجربه یادم داده که از عشق دوری کنم
و از موج‌های دریا
اما با عشقت نمی‌جنگم… که عشق تو روز من است
کاربر برتر مـاه
