به او بگویید دوستش دارم...

بگویید تا همیشه کنجِ صندوقچه ی کوچک قلبم،

این دوست داشتن را نگه خواهم داشت...

بگویید دنیا که چیزی نیست، قیامت هم که شود باز هم به پای این نبودن های طولانی اش نشسته ام

و عشق را در وصفش غزل غزل می سُرایم...

به او بگویید عذاب دوست داشتنش را کوچه به کوچه،

شهر به شهر و منزل به منزل برای همیشه به دوش خواهم کشید...

به او بگویید...

تا دنیا دنیاست

"او"

دوست داشتنی ترین

بی احساسِ

دنیای

"من"

است...