سنگین می شوم،
سنگین تر از اندیشه یک قاصدک که سوار بر بال کبوتران تازه از راه رسیده،
آینده را نقاشی می کند.
سست می شوم،
سست تر از زانوان مردی که خسته از تلاشی بیهوده،
اشکهایش را از روی زمین جمع می کند.
می بینی زندگی؟!
مهره هایت را تباه کردی برای مردی که از هیچ هم خالی ست...
کاربر برتر مـاه
