در “نقاشی هایم” تنهاییم را پنهان می کنم. . .
در “دلم” دلتنگی ام را. . .
در “سکوتم” حرف های نگفته ام را. . .
در “لبخندم” غصه هایم را. . .
دل من. . . چه خردساااااال است !!!
ساده می نگرد !!!
ساده می خندد !!!
ساده می پوشد !!!
دل من. . . از تبار دیوارهای کاهگلی است!!!
ساده می افتد !!!
ساده می شکند !!!
ساده می میرد !!!
و دل من چقدر گرفته است….
Anoosh (امروز)
ما کبوترهای چاهی، گاه بی‌هم‌صحبتیم
هرکه دلتنگ است گاهی سر کند در چاه ما
ما رفیق وعده‌های قبل و بعد خرمنیم
ذرّه‌ای جریان ندارد آب زیرِ کاه ما
ما غروب جمعه‌های بی‌تفاوت نیستیم
در دل هرکس نمی‌افتد غم ناگاه ما
ما به روی بام می‌میریم همچون آفتاب
بر سر پیشانی ما می‌درخشد ماه ما
نعش ما پروانه‌ها را باد با خود می‌برد
می‌رود از دست گاهی فرصت کوتاه ما
ما سوار اسب‌های بال‌دارِ عزّتیم
در زمین پیدا نمی‌شد مرکب دلخواه ما
غرّشی کردیم روزی آنچنانکه سالهاست
هیچ کفتاری نمی‌آید به جولانگاه ما
دل در آتش، سینه خاکستر، جگرهامان مذاب
آه اگر روزی بگیرد دامنی را آهِ ما…
“کاظم بهمنی”
یک اخراج شده از ..پ فروم بعلت مبارزه با سیگار
.
.
! Paradox (امروز)
جمعه ها بهانه است …
وگرنه هر روزه من یک جمعه شده است …
خسته ام از نصیحت های منطقی …
با هرکی خواستیم درد دل کنیم، شروع کرد منطقی نصیحتمون کرد …
خدایا به کی بگویم خسته ام؟
به کی بگویم بریدم؟
خدایا به کی بگم دلم گرفته
